Wat je denkt als je als de dood bent voor onweer

Ik weet niet hoe het met jou ging vannacht, maar ik lag in een foetushouding te bibberen in bed, zo bang. Onweer, bliksem, hagel, regen, sirenes; bij elke windvlaag zag ik mijn ramen uit de kozijnen vliegen. Dat gebeurde niet, maar ik stond wel doodsangsten uit. Dit zijn de acht dingen die vannacht misschien ook wel door jouw hoofd schoten:

1. Als het buiten zó hard stormt dat het lijkt alsof het dak van mijn huis loslaat, dan ga ik altijd op strandje struisvogel. Hoofd onder een stapel kussens, drie dekens over me heen en vooral niet kijken. Nee, níet kijken.
2. Daarna komen de doemscenario’s. Vliegt de tent hier zo meteen in de fik? Komt er een blikseminslag? Word ik blind door de schichten? Alsof mijn laatste uur heeft geslagen.
3. Of het spel: bliksem of boef. Die knal, was dat echt onweer of staat er hier zometeen een bivakmuts in mijn kamer?
4. En aangezien ik dus geen grote sterke Hercules heb die naast me ligt en vertelt dat het huis niet wegwaait en alles goed komt, mag ik mezelf gaan kalmeren. Joe. Gisteravond deed ik dat met de sussende gedachte ‘doe alsof het vuurwerk is, dan valt het allemaal wel mee’. Please, zeg me dat ik niet de enige ben die dit doet.
5. Wat ook werkt is een muziekje, gewoon om die grimmige Dracula-sfeer uit de slaapkamer te verjagen. Een willekeurig album van Bruno Mars doet wonderen, kan ik je vertellen.
6. En nét op het moment dat mijn hysterische hartslag weer op z’n retour was, komt er een soort van oerknal 2.0 waardoor ik met mijn neusvleugels tegen het plafond aangeplakt zit.
7. Of het realisatiemoment dat ik, met 85 dekens over me heen, in een warm naar Zwitsal ruikend bed lig maar er dus ook mensen buiten zitten. Buiten, zonder huis en zonder dekbed. Mijn hart breekt.
8. Heb je net als ik trouwens vannacht om 1:03 uur ook Buienradar liggen checken? Gewoon, om te kijken wanneer de storm het land weer uit kruipt?

En ik maar denken dat de lente begonnen was. Mooi niet.