Wonen in New York: Expectations vs. Reality

In New York wonen was jarenlang mijn droom. Maar bij dromen hoort fantaseren. Veel van mijn verwachtingen van het leven in New York waren gebaseerd op voorgaande trips naar NYC, tv en Instagram. Begrijp me niet verkeerd, deze stad is mijn grote liefde en ik vind het heerlijk om hier te wonen, maar er zijn zeker een paar verschillen tussen het plaatje dat ik in mijn hoofd had en het leven dat ik nu leid.

Dit is wat ik had verwacht:

Dat ik een glamorous leven zou leiden

Rooftops, cocktails en hoge hakken: dat is wat ik voor me zag wanneer ik aan mijn toekomstige leven in New York dacht. De realiteit: bibliotheken, koffies en sneakers. Want als je ergens woont, dan is het leven vrij alledaags, zelfs in New York. Dat betekent dat ik gewoon de was moet doen (in de gore kelder van mijn gebouw), mijn werk moet afmaken, de wc moet schrobben en mijn rekeningen op tijd moet betalen.

Dat m’n appartement eruit zou zien als in de series en films

Sex and the City, Girl, Friends, Gossip Girl, You en elke film die zich in New York afspeelt hebben ten minste één ding met elkaar gemeen: de appartementen zijn allemaal fantastisch. Zélfs als ze zogenaamd ‘shabby’ zijn. Ik dacht dus dat ik wel een leuk appartementje of gezellige studio voor mezelf zou kunnen vinden. Maar na een paar uur door advertenties scrollen en regelmatig koppen met ‘WITH WINDOW!!!’ tegen te komen, realiseerde ik me dat ik wederom door een tv-fantasie op het verkeerde been was gezet.

Dat mijn huisgenoten mijn friends zouden worden

Kleine disclaimer: een paar maanden geleden is mijn beste vriendin bij me komen wonen, dus het leven is nu een feest. Maar met haar voorgangers bleven de gespreksonderwerpen vaak beperkt tot schoonmaken, huur en weekendplannen.

Dat ik elke avond thuis zou koken

Als ik één ding moest noemen dat ik onrealistisch vond aan SATC, dan was het dat dat Carrie haar keuken als verlenging van haar kledingkast gebruikte (oké, en dat al die kleding, gekocht met een journalistensalaris, designer was). Zo word ik niet, dacht ik. Ik hou van koken. Maar koken is het probleem niet, het probleem is boodschappen doen. De prijzen zijn hoog en de kwaliteit van groente en fruit is slecht (de frambozen kosten $6 en  de tomaten smaken naar water). En dus eet ik vaak buiten de deur. Net als Carrie.

Dat na de uni in Amerika blijven mijn keuze zou zijn

Hier blijven is geen kwestie van willen, maar van kunnen of mogen. Newsflash: de overheid hier maakt het buitenlanders erg moeilijk om een visum te krijgen.

Dat ik na mijn master journalistiek bij The New York Times zou werken

Ja, lach maar, maar dat dacht ik dus echt. Ik wilde direct na NYU overstappen naar de NYT. Dat werkt dus niet. Iets met extreme concurrentie, weinig banen en visumissues. De realiteit is dat het moeilijk is om werk te vinden in de journalistiek, al helemaal voor een buitenlander.

Dat de zomer mijn favoriete seizoen zou zijn

Op Instagram ziet iedereen tijdens de zomer in New York er zo effortless en gelukkig uit, in het echt zijn de meeste mensen bedekt in een laagje zweet en schieten hun ogen paniekerig van links naar rechts op zoek naar de dichtstbijzijnde winkel met airco. Het is heet, het is benauwd en op elke straathoek ligt een berg gevulde vuilniszakken te broeien in de hitte. Nu is er natuurlijk ontzettend veel te doen in de zomer, dus naar m’n zin heb ik het wel hoor, maar de deur uitgaan voelt toch een beetje als een taak.

Dat ik elke dag in cafés zou werken

Ik zag het helemaal voor me: mijn laptop en ik in cafés omringd door coole New Yorkers. Maar met een gemiddelde van $4 per koffie zit dat er gewoon niet in.

Dat ik enorme heimwee zou hebben

Natuurlijk mis ik mijn lieve familie en vrienden, maar ik heb nooit echt last van heimwee gehad. Ik vind dit altijd moeilijk uit te leggen, maar mijn leven in Nederland en Amerika voelen als twee verschillende werelden. Als ik hier ben, leef ik in mijn Amerikaanse wereld en als ik in Nederland ben, gaat de knop meteen om en leef ik weer in mijn Nederlandse wereld.

Dat ik ten minste tien kilo zou aankomen

Een ‘small’ hier zouden wij in Nederland een familieportie noemen, er zit suiker in werkelijk alles en de nationale gerechten zijn hamburgers en hotdogs. Daarnaast gebruik ik hoge sportschoolprijzen als excuus om mijn sporthatende lichaam thuis te laten. Ondanks dat ben ik tien kilo afgevallen sinds ik hier naartoe verhuisde. Hoe, vraag je? Dat is een combinatie van stress, hoge voedselprijzen en het feit dat New York een loopstad is. De metro is handig, maar ik loop toch gemiddeld een uur per dag, iets wat in fietsstad Amsterdam nooit gebeurde.

Dat ik nooit ‘like’ als stopwoordje zou gebruiken

Daar kan ik, like, gewoon niks aan doen.

Geschreven door Anna van der Heijden

Beeld door Anthony-delanoix