Zwemmen voor de aller-allerkleinsten

Onze heerlijke trip op Ibiza is werkelijk voorbij gevlogen. Naast relaxen, strandbezoekjes en het eiland verkennen stond de vakantie in het teken van Otis’ rescue swimming. Ver voordat ik moeder werd, zag ik een prachtig filmpje van baby’s die onder water zwommen en op hun rug leerden drijven, zodat ze safe zijn in geval van nood. Als ik ooit kinderen heb, ga ik dit ook doen, dacht ik direct. En nu, drie jaar later, kan ik vol trots hetzelfde filmpje van Otis laten zien. Children of the Water leert kleintjes een stuk onder water zwemmen naar een ouder/veilige plek en rustig op hun rug drijven. Ondanks wat traantjes liep Otis elke dag vrolijk uit het water en vroeg hij de volgende dag direct: ‘Zwemmen’? Ik wist dat de cursus geslaagd was toen Otis op de laatste dag een paar testen moest doen: op een gegeven moment zwom hij onder water naar het trappetje, maar dat bleek toch buiten zijn bereik. Omdat we alles aan het filmen waren, zie je heel duidelijk het moment waarop Otis beseft dat hij er niet bij kan en besluit om op zijn rug te gaan drijven. Zo ongelofelijk trots waren Jon en ik. Nu is het natuurlijk een feest om naar Ibiza te gaan voor deze cursus, maar gelukkig is het ook mogelijk om die in Nederland te volgen. Voor meer info, check childrenofthewater.com.

Soms durf ik dingen niet hardop te zeggen, in de angst dat ik het ‘jinx’. Ik ben zo blij dat Otis zich nog zonder tegenstribbelen laat kleden door mij. Met name op de momenten dat hij vol in de zon wil spelen en ik direct met lange UV-setjes en grote hoedjes kwam aanzetten op vakantie. En het was best een zoektocht om daar leuke setjes van te vinden… Uiteindelijk heb ik bij UV-Fashions.nl een paar heerlijke outfits gevonden die én verantwoord zijn en er ook nog eens leuk uitzien. Tja, maar nu ik dit hardop heb gezegd, twijfel ik of hij de volgende keer weer zo braaf zijn hoedje laat zitten…

‘Kunnen we zijn verjaardag niet gewoon een keertje overslaan?’ vraagt Jon me smekend, terwijl hij twee Mickey-ballonnen en een Mickey-slinger vasthoudt. Eigenlijk hadden we een zomers rooftopfeestje bedacht, maar dankzij het koude weer zijn we druk bezig om de woonkamer gereed te maken voor dertig man (wat sowieso niet gaat passen). De eerste gasten komen binnen en Otis racet naar de cadeaus om ze in twee seconden uit te pakken. Maar du moment dat de woonkamer afgeladen is, wordt het hem te veel: hij wil alleen nog maar in mijn armen liggen. Gelukkig biedt zijn prachtige verjaardagstaart troost: Sweet Cakes heeft werkelijk de mooiste Mickey-creatie ooit getoverd. Als de laatste gast het huis verlaat, storten we met z’n drietjes in: wat een gezellige chaos was het. Volgend jaar toch maar een keertje overslaan?

Altijd als ik terug kom uit het buitenland en op mijn fietsje door Amsterdam rijd, ben ik zo blij dat ik deze stad mijn ‘thuis’ mag noemen. Alles op fietsafstand, de leukste tentjes op elke hoek van de straat en – op een paar incidenten na – heerst er een gemoedelijke sfeer. Ook leuk: als je even bent weggeweest, kijk je met andere ogen naar de straten, waardoor je opeens plekken ontdekt die je eerder niet had gezien. Mijn nieuwste vondst: Vegabond in De Clerqstraat, waar je de heerlijkste sapjes, vega dishes en zoetigheden kunt vinden. En ik ging helemaal los op alle vegan boodschappen die je er kunt doen (van vegan kaas tot aan vegan bittergarnituur, smeersels, pizza’s en ga zo maar door). En dat allemaal in ‘mijn’ stad.