Applaus voor Famke Louise

Toen ik de #ikdoenietmeermee-campagne voorbij zag komen, dacht ik oeps. Dat werd gevolgd door een ferme ‘ai’ toen ik Famke Louise bij JINEK zag zitten. Die ‘ai’ werd weer heel snel vervangen door een ‘ach, meisje toch’. Het verfrommelde papiertje, het knipperende ooglid in combinatie met het verder uitdrukkingsloze gezicht. Dat alles werd gecompleteerd met een hilarische maar voor Famke vrij pijnlijke LuckyTV en toen was het klaar.

Zo dacht ik.

Maar Famke kwam, zag en overwon. Ze postte een uitgebreide tekst op haar Instagram-account waarin ze uitlegde hoe het allemaal zover gekomen is. Iets met iets te enthousiast, iets te weinig verdiept in de materie, geen goede mensen op het juiste moment om zich heen die zeiden: “Weet je, ik zou dit even aan je voorbij laten gaan”, maar wel een ontzettende rechte rug en een heel hoog put-your-money-where-your-mouth-is-gehalte. Zo was het gekomen dat ze daar zat. Heel nerveus, niet heel kundig en behoorlijk onvoorbereid. Dat had ze beter niet kunnen doen, want uiteindelijk nam ze corona heus serieus, maar frustreerde het haar dat de jongeren, die geen gevaar lopen, zoveel moeten inleveren. Ze bood haar excuses aan, beloofde beterschap en trok zich even terug.

Dat even duurde maar even, want daar scheurde ze richting onze lievelings Diederik Gommers. Hij deed wat hij beloofde: hij legde haar uit hoe het zit. Met corona, het besmettingsgevaar en haar rol daarin. “Ik heb verstand van de ziekte, jij van media.” Dus daar zaten ze gisteren. Bij JINEK. Nog steeds nerveus maar heus een stuk minder. Famke had respect gekregen voor de zorg en de aanpak. En ze gaat zich ervoor inzetten. Met Diederik. Zonder daarvoor betaald te worden. Aan het eind van de uitzending bedankte ze Eva Jinek. Voor de plek aan tafel.

Famke, als iemand een bijzondere leerstoel aan de faculteit communicatie zou mogen bekleden, ben jij het wat mij betreft. Of op z’n minst een regelmatig terugkerende gastdocent. Goed gedaan, meisje.

Beeld: Jinek