Beste Oliver,

Dag meneer Oliver Dowden, aangenaam. U kent mij niet, ik u tot vorige week ook niet, maar nu wel. U heeft zichzelf aan mij voorgesteld op een nogal geestige manier. U bent vorige week opgestaan en dacht: en nu is het klaar. Het ging u aan het hart dat uw koningin, uw kroon zo bespuugd en beschimpt werd. En dat allemaal door die verdraaide Netflix-serie. Was het net allemaal weer wat rustiger in de koninklijke vijver (Andrews mokken en ansichtkaarten zijn uit de souvenirshop geveegd, Meghan en Harry waren in LA) en hups, daar presenteert Netflix seizoen 4 van The Crown. En, dat zag u, dat zag ik: daar lusten de honden geen brood van.

Camilla kreeg haat, Diana liefde (er gaat hier in het nieuws rond dat ze hun Instagram-account hebben afgesloten voor reacties, maar dat is helemaal niet waar), dus u besloot dat het genoeg was. U stroopte de mouwen op en dacht na over een goede brief. Dus u begon opbouwend. Dat het een prachtige serie was. Heus. Maar wel een fictieve serie. En dat moest er bij staan. Want ooh, de mensen zouden wel eens kunnen denken dat het er echt zo vreselijk aan toe ging. Nou, meneer Oliver, u bent 42 jaar, dus u heeft het net wel of net niet meegemaakt. Ik gok het laatste. Ik vind het lief hoor, dat u het zo opneemt voor de koningin, maar ik wijs u toch even op wat fictie en wat feit was in de serie.

1. De gehandicapte nichtjes
Die waren er, hoor. En weggestopt waren ze ook. Ze werden dood gewaand, maar waren levend in een gekkenhuis, gewoon omdat the Queen dat een beter idee leek. Wat wel fictie is, is dat Margaret er niet achter kwam, maar een journalist. Dat puntje wil ik u geven. Maar verder…

2. Charles en Camilla
Ook dat is een feit. De armband, Fred & Ginger, alles. Het enige dat de serie een beetje heeft aangezet, was de naam van de locatie waar Camilla en Diana lunchten (Menage à Trois), die is verzonnen. Vreselijk flauw en totaal overbodig als je het mij vraagt, maar verder… Allemaal waar, meneer Dowden. Ook de lunch.

3. Het eetprobleem van Diana
Allemaal waar, meneer Dowden. Sterker, als u de Netflix-documentaire Diana in her own words heeft gezien, ziet u dat het allemaal nog een tandje erger was. Diana heeft zich zelfs in zwangere staat van de trap geworpen omdat ze het leven niet meer zag zitten. Haar hele buik was blauw. Dat vertelt de serie niet eens.

Misschien ben ik het met u eens en verdient de serie een toevoeging van Netflix. Heel, heel kleine beetjes zijn een beetje gedramatiseerd, lieve jeugdige kijkertjes. Maar de werkelijkheid, die was mogelijk nog vreselijker dan je hier ziet.

Zullen we het zo doen?