Chateau Meiland is terug en daar hadden we zó’n behoefte aan

Terwijl ik de persconferentie en de verscherpte maatregelen aan het herkauwen was en heel erg aan het rekenen was hoeveel dagen er liggen tussen 23 maart en 1 juni, dacht ik ineens: 23 maart, 23 maart. Er wás iets met 23 maart. En toen zat er ineens ruimte tussen billen en bank omdat ik opsprong van plezier. 23 maart. Chateau Meiland. Ik had hier niet meer zin in kunnen hebben dan nu, op dit moment. Even de Franse verbasteringen van Martien, geklungel met rollen behang, getetter op gasten of eten of waddanook en vooral wijn, heel veel wijn. Bovendien opgenomen BC (before corona), dus in een wereld waarin anderhalve meter afstand alleen geldt als je een vete met iemand hebt, waar je van Frankrijk naar Tenerife naar Nederland reist en je grootste probleem is waar de wijn is en hoe je van je kater af komt.  Even de leukste quotes op een rij.

Martien tegen Maxime na een avondje stappen in vooral uitgestorven kroegen en clubs (en dronken ze nou serieus Passoã-jus? Oh, het was een Sex on the Beach, hoe dan ook behoorlijk retro.

‘Maxime, ik heb nog bij je geklopt omdat ik die kaart niet in die gleuf kreeg.’ Ja, de Meilandjes zijn op hun verdiende vakantie en hebben daarvoor Tenerife uitgekozen. We kunnen nu heel flauwe grappen maken over Martien en dingen in gleuven steken en dat zijn kwaliteiten elders liggen, maar dat doen we  niet. Nee.

‘Heb jij overgegeven? Nee? Dat heb ik wel gedaan.’ Even wat vaderlijke woorden van Martien aan Maxime die ligt te ontkateren in haar hotelbedje.

Hij gaat voort.

‘Even op je kop boven die wc en dan komt het. Twee golven en het was klaar.’

Maxime moet gewoon niet zeuren. De jeepsafari wacht, dat wil ze toch niet missen?

‘In een halfuurtje ben je weer opgefluft.’

Ze heeft geen enkele reden om niet te gaan.

‘ Ik heb een plastic tas bij me… Voor de kots.’

Maxime fleurt inderdaad weer op als een gebogen tulp in een vaas met vers water en had de jeepsafari echt niet willen missen. Ze vindt het ‘le plus beau vacance que…j’avais.’ Zoiets. Ik zie vooral lege terrassen, veel terrasheaters in piramidevorm en plastic tafeltjes, maar misschien had je erbij moeten zijn om Tenerife te kunnen omarmen.

Het smaakt de Meilandjes naar meer, dus na de jeepsafari staat er een andere activiteit op het programma. Martien, take it away:

‘Straks even bij wat makelaars in etalages kijken… Maar eerst even wat drinken want ik heb een hele droge lap.’

‘760 vierkante meter binnen. Is dat veel?’

Terug in het kasteel is het business as usual. We zien Martien met rollen behang onder de linkerarm terwijl hij met rechts de vloerlange sjaal naar achteren wappert.

‘We zijn terug uit Tenerife, daar was het 28 graden. En nu, nu is het weer een druipneus.’ En we eindigen nog even met een kraker.

Maxime: ‘Gaan we nou eindelijk eens aan de wijn?’

Martien: ‘Begint ook steeds vroeger, dat kind. Zit in de genen, denk ik.’

Oh jongens, jullie hadden jullie retour niet op een beter moment kunnen plannen.
Had ik al gezegd dat ik jullie gemist heb?