Dag Jan,

Toen ik ooit de stap maakte van tv naar bladenland en bij Beau Monde terechtkwam (een blad met een flinke focus op de ‘ongeneeslijk rijken’ zoals Jort het zo heerlijk zegt), was het vrij logisch dat ik bij jou en Monique belandde.

Want zeg je ‘vermogend’, dan kwam je al snel bij jouw clientèle. Saint Tropez, het Gooi, oprijlanen, binnenzwembaden, een jetje hier en een jetje daar. Toch leerde ik jou toen beter kennen: ik leerde dat jouw smaak en stijl voor iedereen bereikbaar moest en kon zijn. Witte muren en symmetrie, dat was voor iedereen bereikbaar. En daarom ging jij ook samenwerkingen aan met bereikbare ketens, zodat we allemaal een ‘Bouvje’ in huis konden hebben.

Jan, je hebt Nederland veranderd. De geraniums en de granollen muren mochten bij het grofvuil. Ook wilde je een MBO-opleiding opzetten voor mensen zoals jij: die op school niet excelleerden, maar een ander groot talent hebben.

Ik mocht jou en Monique echt leren kennen. In de kroonjaren kwamen we op je verjaardag. Een keer in jullie huis in het Gooi (mooiste huis ooit gezien) en een keer, drie jaar geleden, in Saint Tropez. Wat gaven we een man die alles heeft en had? We besloten jou onze lievelingsfilm te geven. Een schot in de roos. Jij vertelde over de film die jouw leven heeft veranderd.

Weet je wat mensen misschien niet van jou weten? Jullie trouw. Ook toen ik weg was bij Beau Monde en er zakelijk bij mij misschien niet veel te halen viel, kreeg ik de mooiste boeketten bij de geboortes van onze dochters. Als jij ons zag, opende je je voor ons. Jij had oprechte interesse. In mij, in ons, in de ander. En dat, lieve Jan, dat was misschien wel jouw grootste kracht.

Ik dank je voor alles. Nederland zal jou nooit vergeten.

Beeld: video NOS