Dagboek van een model

Al scrollend op het wereld wijde web stuitte ik op de volgende quote en mijn mond viel open van verbazing.

“Honderdvijftig mensen zijn erbij betrokken. Ongeveer twintig vluchten en een tiental treinreizen. Veertig auto’s op stand-by. Zestig internationale bezorgingen. Lichten voor tenminste tien uur non stop aan- en uitgezet, deels door benzine aangedreven generatoren. Voedsel verspilling van de catering. Plastic om de kleding mee in te pakken. Elektriciteit om telefoons, camera’s etc mee op te laden.”

Deze opsomming werd gemaakt door Emanuele Farneti, de editor-in-chief bij de Italiaanse Vogue. Alles hierboven (en waarschijnlijk nog wel meer) was nodig voor de acht fashioneditorials in het september 2019 issue. Nog niet eerder had ik op deze manier nagedacht over de verspilling die een fashiontijdschrift met zich meebrengt. En dus scrolde ik even weg van de Kardashian-interviews en las er een artikel over op de website van onder andere het NRC. Natuurlijk is die moeilijke taal lastig te begrijpen voor mijn modellenhersentjes, maar met behulp van Google Translate is het me toch gelukt het te begrijpen.

Al in december 2019 hebben alle 26 editors van Condé Nast een nieuw statement ondertekend om diversiteit meer te stimuleren en tegelijkertijd de planeet te behouden voor volgende generaties. Dit januari 2020-nummer van Vogue Italië is een goede eerste stap gezet in het creëren van bewustzijn over duurzaamheid in de fashionindustrie. Het wordt duidelijk dat ook zonder reizen, shipping en verspilling prachtige kunst- en fashionbeelden gemaakt kunnen worden. Naast het feit dat er niet gereisd is voor de covers, gaan artikelen in het tijdschrift over ‘herboren kleding’ gemaakt van tweedehands kledingstukken. Ook werkt Vogue Italië eraan om de verpakkingen van honderd procent afbreekbaar plastic te maken. Het geld dat ze hebben bespaard met dit nummer wordt gedoneerd aan een studentensociëteit in Venetië, die ernstig beschadigd is door de overstromingen. Wat het initiatief van de Italiaanse Vogue gaat betekenen voor mijn werk? Ik ben bang niet veel. Natuurlijk is het een supergoed initiatief, maar helaas zijn er veel te veel merken en tijdschriften die zich nog niets aantrekken van duurzaamheid. Veel staat vaak nog in het teken van een zo goedkoop en makkelijk mogelijke productie.

Toch zijn er wel kleine dingen die me opvallen. Zo wordt er bijna geen plastic (borden, bestek, bekertjes etc.) meer gebruikt op de set en als dit wel gebruikt wordt, is er altijd wel iemand die er iets over zegt. En dat is natuurlijk het belangrijkste, dat er wordt gepraat over verbetering. Vandaag stond ik op een set waar de make-up artist alleen duurzame producten en kwasten gebruikte. Het kostte haar aardig wat geld en ook tijd om zich aan te passen aan het kleine aanbod, maar ik vond dit een mooi voorbeeld van wat ik denk hoe de toekomst eruit gaat zien: duurder en met minder spullen.

We moeten er maar aan gaan wennen dat we drie mooie shirts kopen in plaats van tien goedkope topjes bij de Zara of dat we voortaan kleding moeten gaan ruilen in plaats van nieuwe kopen. Zorg dus dat je de juiste vrienden kiest met een goede kledingsmaak, want het zijn hun kasten waar je de komende jaren uit gaat leven.

XX kusjes van Lily