De smoes der smoezen werkt door corona niet meer

Nog nooit was iets zo allesomvattend en alom aanwezig in ons leven als corona. Iedereen wordt erdoor geraakt, niemand wordt gespaard. Corona heeft lak aan status, geld, afkomst of importantie. Premier van Engeland? Kan corona niets schelen. Wat dat betreft is COVID-19 heel democratisch, dat moet je het virus nageven.

Ik krijg elke dag kippenvel als ik het dodental hoor. Zelfs als het is afgevlakt, dan nog steeds zijn er zoveel mensen die hun dierbare verloren. Die in de mallemolen komen van een begrafenis regelen, rouwkaarten schrijven, bloemen bestellen. Ook denk ik aan de mensen in de zorg, die terugkomen in het ziekenhuis en zien dat de patiënt die je gisteren nog hebt verzorgd is overleden. Of de verzorgers in de verpleeghuizen. Mijn lieve schoonvader woonde in een tehuis voor demente bejaarden. Daar mag niemand meer in of uit. Ga dat maar eens uitleggen aan je bewoners. En dan heb ik het nog niet eens over hoe vreselijk het moet zijn als corona op de poort klopt van je tehuis en je afscheid moet nemen van je bewoners. Denk aan het tehuis in Rotterdam waar de helft van de inwoners is overleden.

En dan vind ik het zo lastig om nu een luchtig sprongetje te maken naar de corona van alledag. De corona die ons ook raakt op een helemaal niet dramatische maar wel aanwezig manier. Toch ga ik het doen, want dat mag. We moeten ook in het luchtige proberen te blijven. Zo bedacht ik me zondag wat op een huis-, tuin- en keukenmanier echt bloedje-irritant is aan corona. En dat is dat je geen excuus meer hebt om iets af te breken. Je kunt dat praatje met die irritante buurvrouw van zes huizen verderop niet afbreken met een ‘Het spijt me vreselijk, ik had nog uren willen praten, maar ik moet echt naar mijn werk…’, want zij weet net zo goed als jij dat je aan het homeschoolen bent met je kinderen en helemaal nergens naartoe kan, al zou je willen. Je kunt niet achter de bank springen als je tante op de stoep staat, want hé, het is coronatijd dus waar kun je zijn? Je mag eigenlijk niet op bezoek zijn, restaurants zijn dicht dus doe open die deur. En dan moet je een kwartier lang in die deurpost staan praten terwijl je ontzettend graag Finse dagen van Herman Koch wilt uitlezen. Omdat je alle tijd van de wereld hebt moet je op elk appje reageren, lachen om elk toegestuurd filmpje (al vind ik de meeste coronafilmpjes wel echt intens geestig) en elk gesprek ruim de tijd geven en gunnen.

Of moet je op een gegeven moment maar gewoon eerlijk zeggen: ‘Als je het niet heel erg vindt ga ik weer even terug naar mijn boek. Ik zit er helemaal in.’

Het grote voordeel van corona is er dan ook weer meteen. Last van FOMO hoef je niet te hebben. Niemand, maar dan ook niemand doet iets of is ergens waar jij bij had willen zijn. FOMO is met vakantie. FOMO wel…