En dan ben je één jaar lang moeder

Ik dacht dat ik het nooit zou kunnen en ik doe het al een jaar. Ik ben moeder. Al 365 dagen.

De tijd is en blijft mooi: elke dag lijkt héél lang te duren, maar een jaar is opeens voorbij gevlogen. De ochtenden zijn al 365 dagen druk, vol, chaotisch. Flesjes, spenen, kruipen, aankleden, luiers, verloren sokken, vergeten fruithapjes. De middagen zijn al 365 dagen gevuld met spelen, ballen gooien en wandelen, de avonden met eten, de wielen van de bus gaan rond en rond en verhaaltjes lezen. Slaapzakjes aan, nog een beetje wiegen en knuffelen, op je tenen de kamer uit en… Je hebt nog 1,5 uur voor jezelf. Weer een dag voorbij. Je denkt: er komt geen eind aan aan al dit harde werken. En dan opeens, sjoef, zijn ze één jaar oud. Bodi en Daaf, mijn knapste jongens. Dreumesen, geen baby’s meer. En ik ben al 365 dagen moeder.

Ik weet niet meer hoe het leven zonder mijn kinderen is, maar toch blijven sommige dingen als moeder van jonge kinderen lastig.

De moeilijkste kanten aan het moederschap voor mij?
1. Weinig slaap
2. Geen slaap
3. Minder tijd voor jezelf
4. Minder makkelijk spontaan met anderen afspreken
5. Minder vaak met anderen afspreken
6. Veel thuis zijn
7. Vierhonderdzes wassen per week draaien en nog vieze rompers vinden onderin de buggy

Gelukkig zijn er ook zoveel fijne kanten aan mama zijn.

1. Een hele lieve hardop-lach van je dreumes
2. Het momentje na het badje ’s avonds, schoon in pyjama’s, op schoot bij mama
3. Als mijn twee tegen elkaar brabbelen. BA! KA! WRWA BAKA MA!
4. Als ze ziek zijn en alleen bij mama willen slapen
5. Als ze tegen me aan slapen en ik een klein snurkje hoor
6. Als ze met hun vingertje mijn gezicht ‘aaien’
7. Als ze er zijn, elke dag weer. Want samen zijn, dat is het allerfijnste ter wereld

Een jaar lang moeder zijn maakt me anders. Niets maakt me nog heel veel uit, behalve mijn kinderen. En dat ze gezond en blij zijn. Dat is bizar, want je denkt altijd dat je niet ook zo’n overdreven type moeder wordt. Maar eerlijk: prioriteiten verschuiven. Een borreltje hier of daar, tja, ik sla ‘m makkelijker over dan vroeger. Ik wil liever thuis zijn. Ik vind het fijn dat ik naast het moederschap nog werk én dat ik druk ben met een eigen groot project, maar verder besteed ik met alle liefde mijn energie aan Bodi en Daaf.

In die 365 dagen heb ik vooral geleerd: je doet het niet fout als moeder. Ook ik sta weleens jankend met een sterrenlampje in een donkere kamer om vier uur ’s nachts omdat ik de batterijen ^#@&^@$&7* weer eens niet kan vinden. Ook ik zucht wel eens als ze voor de zestiende keer rechtop in bed zitten en niet willen slapen. Ik vind het ook pittig om werk te combineren met het moederen, dat 24 uur per dag doorgaat. Het is meer dan een fulltime baan. Je bent meer moeder dan dat je jezelf nog bent. De dag draait om de kinderen. Maar ik weet: ik doe het niet fout, ik doe het op mijn manier.

Maak het jezelf dus niet zwaarder dan het is, of je nu één jaar, één week of acht jaar een mama bent. We doen ons best. Allemaal. En we kunnen dit. Zet ‘m op. De wielen van de bus gaan immers áltijd rond en rond – vergeet vooral niet in te stappen in de mooiste rit van je leven.