Even over Beau en het ijsbad
Beau gezien gisteravond? Waarschijnlijk wel, want hij toucheerde een miljoen kijkers en trok mij tot de laatste seconden van het programma (gebeurt niet vaak dat ik tot zo laat de oogjes geopend hou) en dat kwam natuurlijk door Beau zelf, maar vooral door dat ijsbad dat op de stoep voor de studio op hem wachtte. Daar zou hij drieënhalve minuut in gaan zitten onder begeleiding van Wim Hof, je weet wel: de ice man.
Even wat Wim Hof-feitjes. Hij wordt de ice man genoemd omdat hij ooit een uur en vijftig minuten in een ijsbad heeft gezeten en in een korte broek de Mount Everest op rende. Maar hij heeft ook een marathon in de woestijn gelopen zonder water. De man is een mirakel. Hij zorgt zelf voor zijn vier kinderen (zijn grote liefde beëindigde haar leven, iets wat zijn hart verpulverde), eet al 38 jaar lang een maaltijd per dag en kan tien minuten zijn adem inhouden.
Deze Wim Hof, oftewel de Miracle Man, ging Beau dat bad in krijgen. Het begon met een intense ademhalingssessie waarbij alle tafelgenoten (Albert Verlinde, Michiel Vos en Joost Eerdmans) met hem mee ademden. Diep en intens, diep en intens en ineens moesten ze stoppen en bleken ze hun adem meer dan een minuut in te kunnen houden. Daarna was het zover. Beau moest naar buiten. Ik weet niet wat ik het meest ontroerend vond: de badjas in panterprint van Beau, zijn zwembroek die hij de hele uitzending dus al onder zijn pak aan had gehad en zijn licht paniekerige drift waarbij hij wat ijsblokjes uit het bad graaide (dacht hij dat het daar minder koud van zou worden?) vochten om de eerste plaats.
Daar ging hij. Wim Hof greep hij. En nu ademen, ademen, hier zijn. In en uit. Lange stoten. Je bent hier, je voelt niets. Je bent even niet bezig met tv, je bent bij mij. Zo ging het er ongeveer aan toe. ‘Daar is Beautje, daar is sterke Beautje,’ mantraade Wim Hof. Op de achtergrond zag ik Michiel Vos die naar buiten was gelopen met de andere tafelgasten en ervoor zorgde dat de anderhalvemeterregel niet vergeten werd. Achter Beau zag ik Albert staan, met in zijn hand het badjasje met de panterprint dat hij straks met toewijding en trots om Beau heen zou slaan.
Beau kwam weer terug in het nu en kondigde het RTL Nieuws (‘Met Anita Sara Nederlof’) aan alsof hij gewoon in pak achter de desk zat. Ik kan maar één ding zeggen: chapeau, of zullen we dat woord vanaf nu veranderen in chaBeau?
