Hoe heurt het nou eigenlijk: Zo zit het met dat beurtbalkje
Supermarkten, daar zijn we allemaal natuurlijk bekend mee. Ook al is het online shoppen een behoorlijk ding, het online supermarktshoppen heb ik nog niet geprobeerd. En om eerlijk te zijn vind ik zo af en toe boodschappen doen ook best iets rustgevends hebben. Als je niet een gigantisch lang boodschappenlijstje hebt natuurlijk, want sjouwen is weer minder. Of met honger door de supermarkt struinen, dat is — vooral qua healthy food-voornemens — een heel onverstandig plan. En ik vind het ook niet leuk als er een bizar lange rij voor de kassa staat (al maken de zelfscankassa’s dat al een stuk makkelijker). Of als het product dat ik wil op is. Of als m’n plastic tas onderweg naar huis scheurt. Maar het aller- aller- ALLERergste in de supermarkt? Dat vind ik als mensen het beurtbalkje niet op de band leggen voor de persoon na hen.
Want die mensen snap ik dus écht niet. Kom op, dat is toch common sense? Tenminste, zo dacht ik altijd. En dan sta je dus in de rij, met een persoon voor je die al zijn boodschappen nog aan het uitladen is. Geen probleem, ik wacht met mijn dingen op de band leggen. Maar dan. MAAR DAN. Begint mijn bloed te koken wanneer diegene voor me klaar is — en that’s it. Het beurtbalkje wordt niet gepakt en wordt niet achter zijn boodschappen gelegd. Ja sorry, maar dat is toch de allereerste stap die je leert bij de boodschappen-doen-etiquette? Zoals je misschien merkt is dit een diepgewortelde ergernis van mij, ik kan er niks aan doen.
Wat ik op dat soort momenten wel doe is zelf het beurtbalkje pakken om voor mijn boodschappen te leggen en nog een ander beurtbalkje achter mijn boodschappen leggen, waarna ik betekenisvol probeer te kijken naar degene voor me. Zo van: ik ben nu jóuw taak aan het uitvoeren. Dat balkje achteraan mijn boodschappen leggen, dat vind ik uiteraard niet erg, want dat heurt zo, maar dat balkje ervoor, dat is wat mij dwars zit. En dit is me al behoorlijk vaak overkomen (vandaar misschien ook de diepgewortelde irritatie), en nu associeer ik ook het type mens met deze actie van protest. Het weigeren van het beurtbalkje neerleggen.
Asociale mensen. Dat is de categorie waar ik je dan zonder pardon tot schaar. Mensen die rekening houden met anderen zijn zich namelijk bewust van de etiquette en leggen dat balkje neer. Een enkele keer heeft mijn betekenisvolle blik zin gehad en werd het balkje alsnog neergelegd, met excuses erachteraan. Aha, dacht ik toen, ik heb iemand wat bijgeleerd. Want hoe heurt het nou eigenlijk? Degene die de boodschappen op de band legt, legt hierna het beurtbalkje voor de ander neer. Zó heurt dat en ik zal strijdend ten onder gaan als iemand me anders wil vertellen.
Is het een wereldprobleem waar ik nu over klaag? Oh, absoluut niet. Maar om de één of andere reden zit dit me altijd zo dwars als ik boodschappen doe. En ik doe al wat jaartjes boodschappen, dus inmiddels ben ik over deze kwestie behoorlijk gepassioneerd. Je zal mij in ieder geval nooit het beurtbalkje níet zien neerleggen. De gedachte alleen al, ik krijg er de kriebels van.
