Ik ben nog nooit op wintersport geweest en hé, dat is oké

Maar eerlijk, ik heb nog nooit een ski of snowboard aangeraakt. Niet eens in een winkel of om ze even aan te geven. Ik ben misschien wel de grootste skimaagd op aarde. En dat is oké, vind ik zelf.

Als de hele meute koers zet naar Gerlos of St. Anton, dan boek ik een ticket naar een warm oord. Ik gedij goed (en dij goed uit) bij warmte (al maak ik met alle liefde een uitzondering voor Lapland hoor, bucketlistdingetje). Middenin de winter de koffer vullen met luchtigs en gaan om de dag ergens af te sluiten op een strand met een tropisch biertje, bij voorkeur zo lang mogelijk en tegen de tijd dat je weer terug bent begint de lente hier een beetje haar best te doen en tuimel je zo de zomer in. Dat is hoe ik mijn winters het liefst zie, dus waarom zou ik dan op een bevroren berg gaan zitten?

In de zomer zeil ik en ooit heb ik weleens een poging tot surfen gedaan, het is dus niet zo dat ik de actieve vakantie schuw. Al match ik vermoedelijk vooral met de après-ski in het skiën, mezelf kennende. Is het zo dat als je opgroeit bij vaders of moeders die niet aan skiën ‘doen’, dat je er zelf ook niet zo warm voor loopt? Want dan weet ik dus nu wie de schuldigen zijn.

Per jaar trekken een miljoen Nederlanders naar een willekeurig skigebied, waarbij Oostenrijk veruit het populairst is. Het heeft dus blijkbaar wel iets… Misschien dat de magie schuilt in het samen op vakantie gaan, want pak ‘m beet de helft van de vakantiegangers gaat met familie en de andere helft met vrienden. Even met de club op pad in plaats van alleen of met gezin of met geliefde. Dat deint denk ik ook gezelliger mee in een bar. En als jij dan uitgesport bent, dan kan de rest nog even z’n goddelijke gang gaan. Slim, heel slim.

Soms wil ik ineens een wintersporter worden. Zie ik mezelf van zo’n maagdelijk witte berg af roetsjen door poeder(?)sneeuw. Ik ben ook niet zo thuis in de skiterminologie. Maar als ik me dan verdiep in welk gebergte da berg to be is, schrik ik me alweer groen en geel van die prijzen. Het is dus niet alleen koud, het is ook nog duur. Voor een goede week skiën kun je zo drie weken naar Sri Lanka. Sri of Ski, nou, dan weet ik het wel.

Tenminste, als ík ga dan, want TNS NIPO zegt dat je voor 700 per persoon een week weg kan, maar als ik dan lees dat een gemiddelde skipas alleen al 263 euro kost, dan kan ik me niet voorstellen dat je voor 400 euro kunt slapen, drinken en eten. Loopt bij mij binnen één seconde dus ontzettend in de papieren en ik ben niet eens van plan te gaan.

En toch zie ik mezelf ooit wel een keer schnaps drinken bovenop zo’n berg. Misschien is er zelfs wel een groot skiër aan me verloren gegaan…