Ineens weet je het: ik kan heel goed alleen zijn

Het is niet zo dat dit inzicht ineens vanuit het niets tot me kwam, want deze quarantaine is natuurlijk de aanstichter, zoals je wel begrijpt. Ik zie mezelf als een mens die van mensen houdt, ik heb er graag veel om me heen en bij voorkeur ook vaak. Maar nu blijkt eigenlijk per ongeluk, dat ik bijzonder goed alleen kan zijn.

Met het gevaar dat ik als kluizenaar eindig een kleine disclaimer: ik ben nog steeds liever met mensen dan zonder, laat dat even duidelijk zijn. Ook verkeer ik in de luxe dat er ’s avonds iemand thuiskomt waar ik een goed gesprek mee kan hebben (of juist niet) en een glas wijn mee kan drinken. Maar tussen acht en zeven breng ik mijn tijd op dit moment alleen door. Ik wandel, alleen. Ik drink koffie, alleen. Ik lunch, alleen. Ik werk, alleen. Natuurlijk bel ik af en toe iemand om even tegenaan te kletsen, maar als dat even niet uitkomt dan is dit ook oké. Wat opmerkelijk is, want uit onderzoek van psycholoog Timothy Wilson blijkt dat mensen zichzelf liever pijnigen met kleine elektrische stroomschokjes dan dat ze vijftien (!) minuten alleen niets doen, las ik op Happinez. Ik moet nog even verwerken dat er überhaupt proefpersonen waren bij dit onderzoek die zeiden: ja tuurlijk, ik doe wel mee, geef me elektrische schokken, maar dat terzijde. Hoe verrukt is het dat wij mensen tegenwoordig zo slecht zonder gezelschap kunnen?

Alleen zijn heeft pluspunten. Het schijnt je creatiever en productiever te maken (true). Verder geeft met jezelf zijn een onafhankelijk gevoel en boost het je zelfvertrouwen. Ik zie eigenlijk vooral voordelen, maar hoe komt het dan toch dat we zo panisch doen over alleen zijn? Omdat we alleen zijn associëren met eenzaam zijn en dat maakt ons bang. Logisch, want onderzoek wijst uit dat eenzame mensen zelfs minder lang leven. Maar, alleen zijn is niet hetzelfde als eenzaam zijn en jezelf trainen in tijd doorbrengen met jezelf kan dit soort gevoelens juist tegengaan.

Door de ruimte te nemen om alleen te zijn neem je ook wat afstand van dingen die invloed op je hebben. Als je dat even laat voor wat het is, dan schijn je ruimte in je hoofd te maken voor wat jij belangrijk vindt of voor die stroom aan creatieve ingevingen. En dat alles met maar vijftien minuten per dag. Kun je daarna gewoon weer iemand bellen om bij te kletsen en digitaal een drankje te doen.  

Bron: Happinez