Is Harry happy?

Ik hoop het zo, maar toch twijfel ik. Beter dan een sprookje was het. Rebelse Harry trouwt een burgermeisje, ook nog eens een divorcee, en geen theenippend Brits meisje dat verschillende kostscholen heeft genoten. De liefde was groot en overwon.

Vrijgevochten Meghan respecteerde zijn komaf heus, maar was net iets te zelfstandig om zich in een huidkleurige panty te laten praten. En dat ze haar Instagram moest opheffen begreep ze aanvankelijk best, maar dat ze voor elk project eerst een stempeltje bij The Queen moest halen, daar was ze nou net even te eigengereid voor. Baby Archie hoefde ook geen koninklijk wuifje te leren om zijn grootmoeder The Queen op gepaste wijze toe te kunnen zwaaien.

Zoals dat gaat in de liefde is geen berg te hoog en geen rivier te breed en deed Harry alles om het Meghan naar de zin te maken. Als dat inhield om afstand te doen van zijn koninklijke verbintenissen, zijn titel, het terugbetalen van de twee miljoen kostende verbouwing van Frogmore Castle (waar ze ook niet meer echt zullen gaan wonen want het pijltje is op Noord-Amerika gegooid) en afdoen van je financiële toelage, dan moest dat maar zo zijn. Het was vast even slikken toen ook de beveiliging niet langer betaald werd (het motto van The Queen: niet de lasten, dan zeker ook niet de lusten), maar jullie hadden samen al zoveel brandjes geblust, ook hiervoor zou wel een oplossing komen. Het enige dat telde? Jullie geluk.

En nu zit je daar. In Canada. Het contact met je broer en schoonzus net onder warmhoudstand, om over de relatie met je grootmoeder maar te zwijgen. Stroef is het understatement van de dag. Harry mag niet meer jagen van Meghan. Iets wat hij rationeel natuurlijk begrijpt, maar ook iets dat zo verankerd ligt in hoe hij is grootgebracht.

Nu het stof een beetje daalt en het einde van het wittebrood in zicht is zal Harry ongetwijfeld tijdens een ochtendwandeling de balans een beetje opmaken. Wat moet hij daar? Hij zou een intens hoge schermtijd hebben door te appen met zijn Britse vrienden terwijl Meghan natuurlijk ook weer naar haar vrienden van vóór het Harry-tijdperk trekt. Zij voelt zich thuis, waar hij weliswaar geen Englishman in New York is, maar wel in Canada. En straks in California. Ik ken de beste jongen niet persoonlijk, maar voor mij staat de Britse Harry grootgebracht op landgoederen die tot niet zo lang geleden met haarden werden verwarmd lichtjaren af van het opgepoetste Los Angeles.

Iets met: je kunt de jongen wel uit Engeland halen, maar alsjeblieft, laten we een deel van de echte Harry laten bestaan. Daar is Meghan uiteindelijk ook verliefd op geworden, toch?