Je hoeft alleen maar thuis te blijven…

“You’re grandparents were called to war. You’re being called to sit on your couch. You can do this.” Als er één meme op vandaag van toepassing is, dan lijkt het deze. Het is morgen exact vijfenzeventig jaar geleden dat Nederland werd bevrijd.

Rutte noemde de huidige pandemie het ergste wat ons land overkomt sínds de Tweede Wereldoorlog. Het was een uitspraak waar ik mijn hoofd niet omheen kon vouwen, ik denk omdat oorlog zoiets onbegrijpelijks en groots is voor me dat ik het simpelweg niet kan.

Twee mensen vertelden me ooit, los van elkaar, over hun bezoek aan een concentratiekamp. De één lag in de Elzas, de ander was Auschwitz. En allebei noemden ze het zo’n enorm zware, verstikkende en verdrietige plek. Alsof de atmosfeer nooit meer was hersteld van de gruwelijkheden van toen.

Mijn opa vertelde met het verhaal over zijn vader, die wist te ontkomen aan de Duitsers. Mijn moeder vertelde me over oma, die de Hongerwinter overleefde in een platgebombardeerd Rotterdam door het eten van tulpenbollen en aardappelschillen, maar elke tand die ze had verloor.

Ik ben elk jaar stil op 4 mei, maar dit jaar ben ik nog iets stiller. Omdat ons voor het eerst in ons leven gevráágd wordt wat minder vrijheid te nemen, zodat de veteraan en verzetsstrijder in het verpleegtehuis die voor onze vrijheid vochten straks weer bezoek kunnen krijgen van hun kinderen en kleinkinderen.

Opdat we nooit vergeten…