Kunnen we hier alsjeblieft mee ophouden?

Ooit vond ik het wel leuk, hoor. Een woord opbreken en tussen de lettergrepen het woord ‘f*cking’ plaatsen. Zoals in ’Pretty Woman’ waarbij Julia Roberts aan haar collega-escortvriendin vertelt dat de rijke, knappe zakenman haar een paar dagen mee op reis wil nemen. ‘Who do you think you are? Cinde-f*cking-rella?’

In ‘Komt een vrouw bij de dokter‘ schilderen Kluun en zijn vrouw, die dan nog maar een paar maanden te leven heeft, ‘Carpe f*cking diem’ op de muur van hun nieuwe huis in Amsterdam-Zuid. Het woord ’f*cking’ geeft vorm aan onbegrip, aan boosheid die zowel passend is in de scène van Pretty Woman als in de passage van Kluun.

Maar ineens sluipt ‘f*cking’ ons leven, en interieur, binnen zoals de uitgezaagde houten ganzen uit de jaren tachtig en de houten HOME-letters van nu. Het is een f*cking van jewelste. Zo zag ik laatst een servies met op het bord de tekst: ‘Enjoy your f*cking dinner’. Zo’n bord zou ik aanraden te serveren als je geliefde alle majorettemeisjes aan zijn lans of haar vagijn heeft geregen zonder jou daarover in te lichten, maar in principe dek je de tafel voor mensen die je liefhebt, waarvoor je je best hebt gedaan iets te koken. Deze tekst ligt niet helemaal in lijn met je doel.

Zondag was ik in Loods 5 op kussenjacht (gelukt) en daar hingen wat olijke slingers. Weliswaar zwart en stijlvol, want Loods 5, maar toch: slingers. Om een heuglijke gebeurtenis te vieren. Op de vlaggetjesslinger was ook een tekst gedrukt en je voelt hem al aankomen. ‘Enjoy your f*cking birthday’. Want? Ik geloof niet dat als je slingers ophangt voor iemand er sprake is van wrok of cynisme.

Kluun begreep ik, en de vriendin van Julia Roberts dus ook, maar verder zou ik zeggen: geniet, maar f*ck met mate.