Mijn god: ik belde met een medium en dit was de uitkomst

‘Kiki, kun je de namen en de leeftijden noemen van de mensen die het dichtst bij je staan?’ Ik denk even na en geef haar vijf namen, zonder verdere uitleg. Chetanya is even stil en begint dan met praten.

‘Je hebt een lieve kant, maar die laat je niet aan iedereen zien. Je bent heel selectief in wie je het laat zien. De meesten krijgen jouw pittige kant zien. Let erop dat je hierbij ook verkeerd begrepen kunt worden.’ Ik zwijg en knik aan de telefoon. Chetanya is arts, medium en Cultureel Antropologe (ja een hele mond vol). De Nederlandse woont met haar gezin in Hongarije en reist vanuit daar de hele wereld over om consulten te geven aan bedrijven en personen. Ook geeft ze veel telefonische consulten. Vandaag aan mij.

Ze vertelt me dat ik carrièrewise het gevoel blijf hebben dat ik niet op de plek ben waar ik wil uitkomen. Lekker dan. Natuurlijk ben ik weer onverzadigbaar, story of my life. ‘Ik voel een enorme drive bij jou, maar je kunt ook enorm streng voor jezelf zijn. Ongeduld is een thema. Leer omgaan met het feit dat je niet alles kunt. Geniet en heb ook respect voor je accomplishments. Luister daarin ook naar Sander en naar de mensen om je heen die dat zien.’

Chetanya praat al zeker twintig minuten aan één stuk door en alles wat ze zegt is -tegen het enge aan- spot on. De pessimist in me vraagt zich af of ik een makkelijk persoon ben om een reading aan te geven, gezien ik toch al zo’n open boek ben en er veel van mij op het internet te vinden valt. De optimist in me voelt haar wijsheid en luistert geduldig, maakt hier en daar wat aantekeningen. Soms is Chetanya even stil. Soms vraagt ze of ik het vervelend vind dat ze zo direct is. Ik vind niets vervelend. Ik houd van direct.

Stiekem vraag ik me af of het überhaupt wel kan, een gave hebben waardoor je allerlei informatie over andere mensen aanvoelt – zonder het te vragen. Gedurende het hele consult probeer ik haar dan ook te betrappen op iets om dit gevoel te bevestigen. Maar het feit is: ik heb niets gezegd en Chetanya is voluit aan het praten. Ik heb nul informatie over mezelf gegeven en deze vrouw vertelt me ALLES over mijn leven. Over mijn relatie met Sander. Over mijn persona. Ook de flaws. Oók de stukjes die ongemakkelijk aanvoelen en waar je liever niet over praat.

We zoomen in op mijn karakter, carrière, relatie, familie, diepgaande verlangens en zelfs een stukje toekomst komt aan bod. Zonder te veel in detail te kruipen benoemt deze vrouw dingen die alleen mijn beste vriendin weet. Heb ik een soort wijze Dalai Lama aan de telefoon? Wie is deze vrouw? Kunnen mensen die zo getraind zijn in ‘luisteren naar hun bewuste persoonlijkheid’ anderen zo goed adviseren omdat zij vanuit hun puurste kern snel aanvoelen wat de mensen die het niet ‘zien’ verkeerd doen? Is dat wat een medium doet? Continu voorlopen op de rest, omdat ze alles eerder zien en zo anderen kunnen adviseren? Het intrigeert me.

Chentanya gaat door. Over mijn moeder, en vader. Er is een moment dat haar woorden me zo raken dat ik een traan over mijn wangen voel glijden. Ze legt uit dat mensen te vaak handelen vanuit emotie. Ik ook. Ze vertelt me ook hoe deze lijn te doorbreken valt en hoe je die om kunt zetten naar een nieuw levenspad waar geluk, liefde en mogelijkheden op de voorgrond komen te staan. Hoe je jezelf ontleedt, hoe je erachter komt wie je écht bent en hoe je bij je ‘bewuste’ persoonlijkheid uitkomt. Dat je kunt leren begrijpen waarom je bent geworden wie je bent en waarom je ook wél kunt veranderen. Welke keuzes je daarvoor moet maken en hoe je dat zonder te veel moeite kunt doen. Ze schreef er een boek over: ‘We kunnen wél veranderen, gelukkig en geliefd zijn’.

Fucking 700 pagina’s.
Ik. Ga. Nu. Beginnen.
Je snapt: over een paar weken ben ik een ander mens.
Of althans: the real me.
Nu al zin in.
Joe!

Beeld: Kirsten van Santen