Over het tijdperk na corona

De besmettingen nemen af, net als het aantal doden. Iedereen die overlijdt is er een te veel, maar de curve vlakt af en dus beginnen we heel, heel voorzichtig na te denken over straks. Over hierna. En dan bedenk ik me van alles.

1. Gaan we ooit nog in ons hand hoesten of blijven we elleboogkuchers?

2. Vinden jullie het ook niet raar dat er maar één woord is voor zowel de buitenkant van je elleboog als de binnenkant? Ik zou dat bijvoorbeeld liever de elleboogholte noemen ofzo. Maar kniesoor. Ik dus.

3. Wanneer gaan we weer drie kussen geven? Of gaan we dat niet meer doen? Gewoon even wuiven met het handje en dat is het. Of buigen?

4. Stoppen die dromen over corona? Het schijnt dat we allemaal over corona dromen en waar ik daar nog geen last van had, kwam-ie vannacht ineens. Over iemand die me wilde zoenen, veel te dichtbij kwam en waar ik dus iets van zei en waarop zij gepikeerd reageerde dat ik het ook gewoon kon zeggen als ik haar niet moest. Bizar.

5. Mag ik ooit weer gewoon mijn kinderen naar hun klaslokaal brengen of hoort dat ritueel, meelopen tot aan het bureautje, juf of meester een handje geven, aai over het koppetje, gluren door het raam en een handkus geven en nakletsen in je loopje naar buiten met vriendinmoeders tot het tijdperk BC (Before Corona)?

6. Kunnen we deze zomer gewoon met vakantie naar het buitenland of zullen grenzen van landen voor altijd strenger bewaakt worden om verspreiding van het virus te bemoeilijken?

7. Zullen we nu minder gaan vliegen en lokale producten (en seizoensproducten) gaan eten omdat we zien dat dat echt niet het einde van de wereld is?

8. Blijven terrasjes zoals die in Parijs waar je zo’n beetje op elkaars schoot zit weer terugkomen?

9. Zal er een naam komen voor de postcoronageneratie? Worden die honkvaster en meer lokaal georiënteerd dan de social butterfly’s die de millennials zo eigen is?

10. Wordt het ooit weer zoals het was? Nee hè, dat zal wel niet. Het nieuwe normaal, daar gaan we voor.

Nog even volhouden!