Real life: ‘Al mijn vrienden hebben schijt aan de coronamaatregelen’

Sophia (26) woont in Amsterdam met twee huisgenoten. Sinds maart werken zij alledrie thuis. Ook al wonen ze best groot, het is alsnog niet ideaal. Zeker niet nu haar huisgenoten met kerstmis heel wilde plannen hebben gemaakt. Sophia’s ouders wonen in het buitenland, dus daar kan ze helaas ook niet heen met de feestdagen.

‘Misschien zit het wel in mij, dat ik altijd een beetje een braaf meisje ben geweest. Daar zit ik zelf niet mee, maar ik merk dat m’n huisgenoten dat wel irritant aan me beginnen te vinden. Terwijl het voor mij alleen maar logisch is; hoe zíj doen vind ik juist raar.

Vanaf maart heb ik me altijd aan alle maatregelen gehouden. Misschien is dat makkelijker omdat mijn ouders in het buitenland wonen, ik kon hen sowieso niet opzoeken. Verder werk ik gewoon thuis, maar ik heb weinig vrienden in het echt gezien. Natuurlijk maakte ik hier en daar wel een wandelafspraak, maar altijd met afstand.

Mijn huisgenoten daarentegen hebben zich eigenlijk geen moment aan de maatregelen gehouden. Continu hadden ze huisfeestjes overal en nergens, in de zomer zelfs buiten. In het begin vroegen ze me nog wel eens mee, maar nadat ik elke keer vriendelijk bedankte, zijn ze daarmee opgehouden.

Ik vond dat best wel irritant en dom van hen, maar ik vond ook niet dat ik er al teveel van kon zeggen. Ze gaven immers geen feestjes in ons huis, maar mijn eigen zelfquarantaine voelde wel wat zinloos af en toe: als zij op vrijdagavond met dertig man aan het borrelen waren met nul afstand en we vervolgens met z’n drieën in hetzelfde huis zaten, wat had het dan voor zin?

Alsnog ben ik wel thuis gebleven, ook omdat ik hoopte dat ik zo snel mogelijk mijn ouders weer kon opzoeken. Zij komen echt nauwelijks meer buiten omdat mijn vader in de risicogroep valt. Als hij het virus krijgt, is de kans heel groot dat het met hem slecht afloopt. Omdat het de laatste tijd in Nederland alleen maar slechter en slechter ging, durfden ze het niet aan om me langs te laten komen. Daarvoor ging het juist bij hen heel slecht: het kon dus gewoon niet.

Natuurlijk vind ik dat mijn huisgenoten moeten doen waar ze zich zelf goed bij voelen, maar nu willen ze met kerst bij ons thuis een groot diner geven. Met z’n vijftienen. Ik ben daar volledig op tegen, maar omdat de vader van één van mijn huisgenootjes de eigenaar van ons huis is vindt ze dat zij de uiteindelijke beslissing mag maken. Daar ben ik het totaal niet mee eens: ik betaal toch ook gewoon m’n huur?

Ik wil het gewoon echt niet, ik hou me al de hele tijd aan alle maatregelen en zij hebben overal schijt aan. Dat heb ik tot nu toe getolereerd, maar dit gaat me echt te ver. Helaas zien zij dat echt heel anders in, vinden ze mij een saai wijf dat alles voor hen verpest. In deze tijd een ander huis zoeken en verhuizen zie ik echt niet zitten, en het is ook al bijna kerst. Ik heb nergens anders om heen te gaan, maar voor nu ben ik van plan om gewoon de hele avond demonstratief op m’n kamer te zitten met Netflix.’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen is de naam van Sophia aangepast.