Real life: ‘Ik ben naar bed geweest met de broer van mijn verloofde’

Emma (27) is vorige zomer ten huwelijk gevraagd door Wouter (31), iets wat haar destijds best wel overviel. Ze zei ja, maar staat daar niet 100 procent achter. Zeker niet omdat Wouter niet weet dat ze een nacht met zijn broer Justin (28) heeft doorgebracht.

‘Wouter en ik schelen vier jaar, wat niet als veel klinkt, maar soms voelt het wel zo. Misschien ligt dat er ook aan dat Wouter een stuk serieuzer in het leven staat dan ik. Hij is ontzettend ambitieus, iets wat ik juist heel aantrekkelijk aan hem vond, en dat zorgt er wel voor dat hij al veel eerder toe is aan een gesetteld leventje.

Ik ben wat dat betreft het tegenovergestelde. Niet dat ik niet ambitieus ben hoor, maar ik ben wel een langstudeerder met een flinke studieschuld die voornamelijk op is gegaan aan avondjes uit. En daar ben ik nog steeds heel erg van, een terrasje hier, een feestje daar… Wouter gaat nog wel eens mee, maar dat wordt ook steeds minder.

We leerden elkaar vier jaar geleden kennen op een terras in Amsterdam. Het was er ontzettend druk, maar mijn beste vriendin en ik wilden wel graag zitten. De enige optie was om een lange picknicktafel te delen met twee andere jongens: Wouter en zijn broer Justin. Van hen mochten we best wel aanschuiven en het gesprek was makkelijk gemaakt. Omdat Justin meer mijn leeftijd was en de meer extraverte van de twee, zag ik eigenlijk hem het meest zitten. Maar Wouter zat naast mij en die was overduidelijk geïnteresseerd in mij. Mijn vriendin kon het ondertussen hartstikke goed vinden met Justin, dus de verdeling was zo gauw gemaakt.

Met z’n vieren hebben we het terras afgesloten en hebben we nét iets te diep in het glaasje gekeken. Het was zo’n leuke, spontane avond en ik twijfelde ook eigenlijk niet toen Wouter vroeg of ik met hem mee naar huis ging. Mijn vriendin en Justin waren al een tijdje daarvoor samen weggegaan, dus het was zeker een succesvolle spontane dubbeldate geweest. Ik dacht dat het vast zou blijven bij een one night stand en was dus best een beetje verrast toen Wouter niet alleen m’n nummer vroeg de volgende ochtend, maar ook die middag al een berichtje stuurde.

En zo gebeurde het dat we gingen daten. Ik studeerde destijds nog en Wouter was net klaar met zijn studie geneeskunde: hij wilde zich specialiseren als cardioloog en was daar heel gedreven in. Echt veel over mijn studie of zijn werk hadden we het niet: we deden vooral leuke dingen en genoten van elkaars gezelschap. Voordat ik het wist waren we dag en nacht bij elkaar en besloten we na een jaar te gaan samenwonen.

Vorig jaar zomer waren we op vakantie op Bali aan het eten met een ondergaande zon… En ineens zat hij op één knie. In eerste instantie moest ik alleen maar lachen: dit meende hij toch niet? Maar toen hij de ring erbij pakte wist ik dat het menens was. Van zijn hele speech naar mij toe heb ik eigenlijk niets meegemaakt, ik was zó in shock. Stotterend zei ik na even stilte ‘ja’ en barstte ik in tranen uit. Wouter deed hetzelfde, en hij dacht dat ik van geluk huilde. Dat deed ik niet. Ik huilde van mijn enorme schuldgevoel.

Ik had namelijk het idee dat we voor onze vakantie wat uit elkaar waren gegroeid. En, heel stom, in plaats van daar met Wouter over te praten ben ik het gaan ontvluchten. Ik was weinig thuis, telkens op pad met m’n vriendinnen. Dat had Wouter wel door natuurlijk, maar hij heeft daar nooit moeilijk over gedaan. Eén van die avonden kwam ik Justin tegen in de kroeg. Mijn vriendinnen gingen rond elf uur naar huis, want het was een doordeweekse dag, maar Justin en ik bleven.

Toen zoende hij me ineens, midden in de kroeg. Ik schrok me rot en duwde hem in eerste instantie weg. Wat nou als mensen ons zagen? Dat was mijn eerste ingeving. Niet eens dat ik het niet wilde. Ik weet nu ook niet eens zeker of ik het op dat moment oprecht wilde of dat het vooral de drank was die mijn gevoelens beïnvloedde… Hoe dan ook ben ik toch met hem mee naar huis gegaan.

Die ochtend erna voelde ik me verschrikkelijk. Ten eerste omdat ik een gigantische kater had, maar ook omdat ik niet thuis was gekomen en Wouter hartstikke ongerust was. Daar kwam nog eens bij dat ik bij zijn broer naakt in bed wakker werd. Justin voelde zich ook behoorlijk schuldig, maar die was er wat makkelijker in dan ik. ‘We zeggen het gewoon tegen niemand en niemand komt erachter.’

Dat heb ik me ook voorgenomen. Ik heb het nooit aan iemand verteld. Maar toen Wouter me ten huwelijk vroeg werd het ineens allemaal zo echt. Ik heb nu ja gezegd, we zijn nu verloofd, maar wil ik echt de rest van mijn leven delen met iemand waar ik zó’n groot geheim voor bewaar? Ik voel me zo’n bedrieger. Met Justin kan ik er niet echt over praten, die ontloopt me sinds we verloofd zijn en wil niet één op één met me praten. Ik weet dat ik mezelf zo in de nesten heb gewerkt en ik zie niet echt een uitweg. Wouter denkt dat het allemaal weer helemaal goed zit tussen ons en is liever dan ooit voor me. En ik zit 24 uur per dag in strijd met mezelf wat ik moet doen: eerlijk zijn of het de rest van mijn leven verdringen?’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Emma, Wouter en Justin aangepast.