Real life: ‘Ik doe het al anderhalf jaar met mijn getrouwde baas’

Marieke (24) werkte als bijbaantje in een café in de stad waar ze studeert. Vanaf het moment dat ze daar begon met werken kwam er van studeren weinig terecht: het was er veel te gezellig en haar baas was wel héél leuk. Maar ook héél getrouwd…

‘Ricardo en ik hadden meteen een klik. Op een zonnige zaterdagmiddag was ik met een vriendin koffie doen op het terras terwijl we het hadden dat ik een nieuw bijbaantje zocht. Tot dan werkte ik twee dagen op een kantoor waar ik me hartstikke verveelde, dus ik had ontslag genomen. Zonder iets nieuws te hebben — niet zo heel slim, en dus was ik op zoek naar iets waar ik snel aan de slag kon. Het liefst nog morgen. ‘Waarom vraag je niet of ze hier nog iemand zoeken in de bediening? Je vindt dit toch zo’n leuke tent?’ stelde m’n vriendin voor. Dat was nog niet eens zo’n gek idee, dus ik trok de stoute schoenen aan en stapte naar binnen.

Of ze nog iemand nodig hadden vroeg ik aan de aantrekkelijke man die achter de bar stond. Oké, hij was misschien iets ouder dan ik — ik schatte hem eind dertig, maar ik was meteen onder de indruk van hem. En ik had geluk, zei hij, want hij was de eigenaar dus ik kon meteen een gesprekje met hem voeren over een bijbaantje. Een klein half uurtje stond ik weer buiten, met een baantje erbij en vlinders in m’n buik. Maar ook zijn trouwring had ik heel duidelijk gespot, dus ik besloot dat het een onschuldige crush zou blijven.

En dat bleef het ook, drie maanden lang. We hadden wel een onwijze goede klik, hadden de grootste lol samen en steeds werden we vaker samen ingedeeld om te werken. Toeval, dacht ik eerst nog, maar stiekem hoopte ik van niet. Hij maakte de roosters, zou hij dan ook het liefst met mij willen werken? Het kwam ook steeds meer voor dat we samen de sluitdienst hadden. In het weekend, maar ook doordeweeks. Terwijl je normaal zo’n doordeweekse sluitdienst alleen deed. Ik durfde het niet te denken, want ik wilde hier ook helemaal niets mee. Hij was getrouwd en dat kon niet, ik wilde niet zo’n meisje zijn. Maar intussen werd het wel steeds leuker tussen ons en steeds amicaler.

Dat de gevoelens wederzijds waren, kwam ik op een woensdagavond achter. Als laatste twee waren we nog opruimen en hadden we zelf ook wel de nodige drankjes samen gedronken. Best aangeschoten waren we dus, en we botsten net iets te vaak tegen elkaar op en raakten elkaar net iets te vaak en te lang aan. Vanuit het niets trok Ricardo me zich naar hem toe, en begon me vol te zoenen. Van het één kwam het ander… En vanaf toen was het eigenlijk elke week wel minimaal één keer raak. Of ik me schuldig voelde tegenover zijn vrouw? Het erge is dat ik daar echt geen last van had. Ik kende haar niet en dat maakte het voor mij makkelijker het naast me neer te leggen.

Ik werk er inmiddels anderhalf jaar en de reden dat de affaire momenteel stil ligt, is vanwege het coronavirus. En dat heeft mij ook de ruimte en tijd gegeven na te denken over wat ik aan het doen ben. Want waar ben ik mee bezig? Dit heeft nergens een toekomst, sterker nog, ik wíl dat ook helemaal niet. Ik ben niet verliefd op Ricardo en het gaat mij vooral om de spanning en de lust. Dat ik daarmee een huwelijk aan het verpesten ben, realiseer ik me nu pas. Ik ben hier dan ook allesbehalve trots op, en heb het altijd voor mezelf gehouden. Een week geleden nam ik mijn beste vriendin in vertrouwen, die het ergens wel zag aankomen. Zij heeft me eens flink de wind van voren gegeven en dat is precies wat ik nodig had.

Als de horeca weer open mag, ben ik van plan ontslag te nemen bij mijn baantje. Ricardo appt me nu veel, dat hij me mist en ons misschien wel een kans wil geven. Ik ben bang dat ik hem echt het idee heb gegeven dat ik verliefde gevoelens heb, terwijl het voor mij meer een opwindend avontuurtje was. Ik heb mezelf eens goed een spiegel voor gehouden en dat was niet prettig. Maar hier moet ik mee stoppen.’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Ricardo en Marieke aangepast.