Real life: Ik gebruik drugs omdat mijn vriend het doet

Roos (27) is een jaar samen met Dennis (34) maar door hem gebruikt ze drugs, terwijl ze dat eigenlijk niet wil. 

‘Dennis en ik hebben nu ongeveer een jaar een relatie. Daarvoor hebben we lang gescharreld: ook bijna een jaar. In die fase dat we nog niet officieel waren, probeerde ik zo goed en zo kwaad als het kon hem voor me te winnen. Hoe? Heel simpel: ik gedroeg me gewoon zoals zijn ideale vrouw dat zou doen. Nu kom ik erachter dat die persoon wel héél ver van mijzelf af staat.

Ik leerde Dennis twee jaar terug kennen op een technofeestje, waar ik eigenlijk niet heen wilde, maar ik werd overgehaald door vriendinnen. Zelf hou ik niet echt van die muziek maar mijn vriendinnen zijn altijd zo enthousiast, en wisten zeker dat ik dat ook zou zijn als ik het een kans gaf. Oh, en om de ervaring compleet te maken raadden ze me aan een pilletje te nemen. Voor het eerst.

Van dat pilletje wist ik niet zeker, zei ik, maar ik zou in ieder geval meegaan. Na twee uurtjes raakte ik aan de praat met Dennis en ik was meteen onder de indruk. Hij was knap en ik was eerlijk gezegd een beetje beduusd dat hij interesse in mij had. Dennis stak van wal over de feestjes waar hij allemaal heen was gegaan en nog heen ging (allemaal niet echt mijn smaak) en vroeg ineens of ik een kwartje van hem wilde. Een kwartje van een pil. Ik had zo leuk met hem mee gepraat dat hij er blind vanuit ging dat ik ook drugs gebruikte. En heel stom: ik nam het gelijk aan.

Dat dat heel stom was vond ik toen overigens helemaal niet. Sterker nog, ik had de avond van mijn leven. De rest van de avond danste en zoende ik met Dennis en was ik zó gelukkig. We wisselden nummers uit en begonnen te daten. Het klikte onwijs goed, mijn vriendinnen mochten hem heel graag en ook zijn vrienden keurden mij goed. Kon niet beter eigenlijk, behalve dat Dennis er vanuit ging dat ik, naast zijn scharrel, ook zijn nieuwe feestmaatje werd.

Daar voelde ik me ook wel vereerd over eigenlijk. Want Dennis is geliefd: hij heeft veel sjans van meisjes, is onwijs charmant en staat graag in het middelpunt van de aandacht. Zijn omgeving weet dat als Dennis er is, het gezellig wordt. Ikzelf sta niet per se graag in dat middelpunt, maar ik voelde me goed naast hem. Zelfverzekerder. Van de sjans van andere meisjes had ik dan ook geen last, ik heb zelfs nooit het idee dat hij vreemd zou gaan.

Dat mijn eerste drugservaring met hem was, verzweeg ik. Het eerstvolgende feestje, een maand later ongeveer, propte hij zonder te vragen een zakje in m’n hand. Met poeder, MDMA, zei hij. Voordat ik het wist dipte hij z’n vinger in de poeder en in mijn mond. Het smerigste wat ik ooit had geproefd en ik schrok me rot, waar Dennis dan weer niks van begreep – ik had toch allang ervaring met MDMA? Ik zei maar dat ik gewoon schrok en dat was dat.

Nu zijn we dus bijna twee jaar verder. Ik hoopte dat deze ‘feestfase’ van Dennis precies dat zou zijn: een fase. Maar het is nog steeds elke maand raak en ik ben heel vaak meegegaan, maar ik wil het gewoon niet meer. Steeds vaker wil hij na het feestje nog door naar één of andere after om daar nog meer drugs te gebruiken. Ik vond de eerste keer te gek en heb het daarna heus wel naar m’n zin gehad, maar ik wil het gewoon echt niet meer. Ik heb meer pillen geslikt dan ik ooit wilde en ik vind mezelf niet leuk op deze manier.

Dennis vindt mij overduidelijk wél leuk op die manier. Als we allebei op zondag brak zijn maakt hij ontbijtjes voor mij op bed, gaat hij naar de supermarkt en komt hij ineens met bloemen thuis. Maar bijna altijd zegt hij er wel bij dat ik dat ‘wel verdiend heb na zo’n feestje’. Ik vraag me af of hij dit soort attente dingetjes nog steeds doet als ik die feestjes oversla. Heb ik het dan misschien niet verdiend?

Ik probeer steeds vaker voor te stellen om thuis te blijven of gewoon naar de kroeg te gaan, maar dat lukt eigenlijk nooit. Dennis vindt me dan saai of zegt dat we dat op een doordeweekse avond ook kunnen. En het erge is dat ik me telkens weer laat overhalen. Dennis gebruikt nu sinds een half jaar regelmatig coke, iets waarvan ik altijd zei het nóóit te willen doen. Ik haat dat spul. Maar het stomme is… Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om het te weigeren als hij het me aanbiedt. Ik begin in te zien dat Dennis op een heel ander meisje is gevallen dan dat ik echt ben en ik blijf me afvragen of ik dat nog wel kan veranderen.’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Roos en Dennis aangepast.