Real life: “Ik weet van mijn vaders affaire”

Maya (21) woont sinds de coronacrisis weer bij haar ouders in huis. Ze was gestopt met studeren en omdat haar baantje in de horeca ook wegviel, was dit de enige oplossing. Ze kan het goed met haar ouders vinden en dus vond ze het niet zo erg, maar deze ontdekking had ze liever niet gedaan.

‘Natuurlijk was het even wennen om weer bij m’n ouders te wonen, maar heel erg vond ik het niet. En tja, ik had toch geen andere opties: door het coronavirus sloot het restaurant waar ik werkte de deuren en daarmee vielen ook mijn inkomsten weg. Met mijn studie psychologie ben ik gestopt en ik ben in september begonnen met bedrijfswetenschappen. Vooralsnog gaat alles online, dus daarvoor hoef ik ook niet op mezelf te wonen.

Ik ben enig kind en m’n ouders zeiden altijd al dat ze het best wel saai vonden toen ik het huis uit was. Natuurlijk was het een stuk stiller thuis; gelukkig woonden mijn ouders niet ver van de stad waar ik heen verhuisde en dus kwam ik nog regelmatig thuis. Wel kreeg ik de laatste twee jaar — de tijd dat ik op mezelf woonde — het idee dat m’n ouders er meer moeite mee hadden dan ze lieten merken.

Mijn moeder kwam steeds vaker spontaan bij me langs in de stad. Om even koffie te drinken of om te lunchen. We hebben altijd een goede band gehad hoor, maar dit soort dingen deden we eigenlijk niet vaak. Ze kwam zelfs wel eens ’s avonds langs om ergens met me een wijntje te doen. Of spontaan gedag zeggen in het restaurant waar ik werkte. Ik vond het wel opvallend, maar schonk er niet al te veel aandacht aan. Ik vond het ook wel leuk m’n moeder weer wat vaker te zien en met z’n tweeën bij te kletsen.

Maar toen ik in april weer naar huis toe verhuisde, merkte ik al snel dat er echt iets niet goed zat. Er was geen ruzie, maar ik zag ook geen affectie meer tussen m’n ouders… En dat was écht heel opvallend, want ze waren juist altijd heel klef samen. Hadden altijd lol. Mijn moeder werkt parttime, mijn vader fulltime. Vooral mijn vader heeft een heel drukke baan waar hij altijd veel voor op reis moest, ook naar het buitenland. Dat is nu natuurlijk weggevallen, maar toch is hij nog best wel wat dagen in de maand weg voor werk. Dan naar een hotel in Nederland, om daar te vergaderen met collega’s.

Dat dat tegenwoordig altijd met Zoom gaat, daar had ik eigenlijk niet echt over nagedacht. Maar anderhalve maand geleden was mijn vader weer op een werkreisje en was hij zijn privélaptop vergeten. Mijn laptop was net daarvoor stuk gegaan en aangezien ik geen geld had voor een nieuwe — en toch momenteel geen studie had waarvoor ik er nu eentje nodig zou moeten hebben — pakte ik zijn laptop om op te netflixen.

Toen ik die opende, stond zijn mailbox nog open. Ik weet natuurlijk mijn vaders e-mailadres, maar dit was een inbox van een adres dat ik helemaal niet kende. Ik weet niet waarom ik het niet meteen wegklikte, maar mijn aandacht werd getrokken doordat alle ontvangen e-mails van dezelfde persoon waren. Een vrouwennaam waar ik nog nooit van had gehoord. De onderwerpen waren allemaal liefdesverklaringen en vunzige woordjes of teksten.

Dat deze e-mails voor mijn vader bedoeld waren, dat drong niet eens meteen tot me door. Geen moment heb ik ooit gedacht dat mijn vader zou vreemdgaan. Maar toen ik de eerste mail opende werd het me heel snel duidelijk. Daar stond het namelijk: gericht aan mijn vader, waarin ze bespraken wanneer ze elkaar weer zouden zien. Niks werkafspraken, alle hoteluitjes waren met haar. Sterker nog, ik kon zien dat het al minimaal een half jaar aan de gang was. Waarschijnlijk nog langer, maar ik wilde niet verder lezen.

Dit is anderhalve maand geleden en ik weet echt niet wat ik moet doen. Het tegen m’n moeder zeggen? Misschien weet ze het al. Ze weet in ieder geval dat er íets is, want dit verklaart wel de verandering in haar gedrag. Maar stel dat ze het niet weet… En m’n vader confronteren durf ik niet. Wat als hij voor die andere vrouw kiest en ons verlaat? Het liefst had ik dit nooit geweten, want ik weet echt niet wat ik nu met deze kennis moet doen.’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen is de naam van Maya aangepast.