Real life: “Mijn broer is een complotdenker”

Anne schaamt zich kapot voor haar broer. Vroeger was hun band juist heel sterk, maar de laatste jaren is hij enorm veranderd. Anne vindt dat hij compleet de grip op de realiteit kwijt is.

‘Mijn boer Dennis is altijd al een stille jongen geweest. Hij is maar twee jaar ouder dan ik en we speelden vroeger dus veel met elkaar. We zijn echt het tegenovergestelde: ik ben juist heel extravert, hij introvert. Daarom nam ik hem vaak op sleeptouw, zodat hij onder de mensen kwam. Veel eigen vrienden had hij niet.

Als we met z’n tweeën waren konden we uren kletsen over van alles en nog wat. Hij was gewoon selectief in wie hij tot z’n intimi rekende, dacht ik. Was hij alleen, dan zat hij veel achter de computer. Aan het gamen, met zo’n headset zodat-ie in contact was met z’n medespelers. Veel van zijn vrienden had hij online. Ik snapte daar niet zo heel veel van, ik sprak alleen met mijn vrienden online die ik ook in het echt zag, maar ik was dan ook geen gamer. Mijn ouders dachten ook dat het wel los zou lopen met hem en maakten zich er niet zo druk om: hij was toch gelukkig? Dat werkt voor iedereen immers anders. Op school haalde hij goede cijfers en hij was vastberaden naar de universiteit te gaan, hij wilde informatica studeren.

Maar ergens in het tweede jaar van zijn studie veranderde er iets. Hij werd nog meer in zichzelf gekeerd en liet ook mij niet meer toe. Ik woonde inmiddels niet meer thuis, hij wel. Elke keer als ik bij m’n ouders kwam eten deed hij zó raar. Dennis maakte denigrerende opmerkingen. Zei vaak dat wij van niets wisten en raadde ons aan ons meer te verdiepen. Waarin, daar was hij dan vaag over, waarschijnlijk omdat we zijn rare opmerkingen corrigeerden. Aanmerkingen had hij op letterlijk alles. Op het weer, schoolopdrachten en vooral op de politiek. In dat laatste raakte hij sowieso meer en meer geïnteresseerd, maar op een ongezonde manier. Hij vond het nieuws niet betrouwbaar en zei dat er zoveel gebeurde in de wereld waar wij geen weet van hadden.

Dat hij hierin echt ver ging kregen we na een half jaar ongeveer door. Zo snel ging het ook bij hem, binnen een half jaar was hij veranderd van een stille maar lieve jongen in een overtuigde complotdenker. Ik had het er met niemand over, want ik schaamde me kapot en wist zeker dat mensen me zouden uitlachen. Begrijpelijk, want dat is ook je reactie als iemand je vol overtuiging vertelt dat de Illuminati bestaan en de uiteindelijke macht hebben over de wereld. Volslagen gestoord, zou je denken. Maar als het je broer is en je ziet in zijn ogen dat hij het meent, dan is het echt niet grappig meer. Eng, dat wel.

Het werd erger en erger en inmiddels dringen we nauwelijks meer tot hem door. Het enge is dat het zo’n intelligente jongen is en dat hij zich niet meer laat sturen. We dringen soms — voorzichtig — aan om met een psycholoog te praten, maar dat wuift hij weg en zegt dat zij hem alleen maar in het gelid willen krijgen. Hem een volgzame burger willen maken, zoals wij zijn. Hij vindt ons makke schapen. En nu met het coronavirus is het erger dan ooit. Hij is ervan overtuigd dat het virus is gemaakt om de zwakke mensen uit te roeien, zodat alleen de sterke mensen overblijven. Dit zou in opdracht zijn van de Illuminati, die iets willen doen aan de overbevolking op de Aarde.

We kunnen het niet serieus nemen, maar we weten ook niet meer hoe we ermee om moeten gaan. Ik vind het vooral zo zielig voor mijn ouders, bij wie hij nog steeds thuis woont. Maar ik ben ook bang dat het niet bij denken blijft…’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Anne en Dennis aangepast.