Real life: ‘Mijn eetprobleem is terug door corona’

Lauren kampte jarenlang met een eetstoornis. Sinds twee jaar ging het eindelijk beter en is ze op een gezond gewicht, maar het coronavirus heeft ervoor gezorgd dat ze weer een terugval heeft.

“Mijn dieptepunt was toch wel dat ik in het ziekenhuis opgenomen was. Mijn organen stonden op het punt ermee op te houden omdat ik simpelweg niet meer at. Dat was voor mij het realisatiemoment dat er echt iets moest veranderen. Zo niet, dan kwam ik te overlijden. Dat vond ik zó heftig om te beseffen, en ik was nog niet eens 20. Ongelukkig was ik zeker, maar dood… Dat wilde ik niet.

Dus na mijn ziekenhuisopname heb ik keihard gevochten om van mijn eetstoornis af te komen. Maar helaas ben ik er allang achter dat ik er nooit helemaal ‘af kom’. Een gezonde relatie met eten zal ik waarschijnlijk nooit hebben, en dat vind ik lastig. Wel was ik heel blij dat ik eten weer lekker kon vinden en er soms zelfs van kon genieten. Dat is een heel lang proces geweest, maar ik had het idee dat ik echt vooruit ging.

Maar toen kwam het coronavirus en de bijbehorende lockdown. Het zit sowieso al in mij dat ik niet goed tegen veranderingen kan, ook hou ik me altijd enorm vast aan regelmaat en vaste routines. Dat komt denk ik ook voort vanuit mijn eetstoornis: om weer gezond te worden móest ik eten en dat deed ik dan op vaste tijdstippen. Die vaste tijdstippen kon ik nog aanhouden, maar verder was alles in mijn leven volledig veranderd.

In de tijd dat ik heel ziek was, werkte ik niet. Dat kon ook helemaal niet, want ik had voor niks energie. Sinds een jaar heb ik een kantoorbaan waar ik vier dagen per week werk. Het is niet gigantisch moeilijk, gewoon administratiewerk, maar het geeft me een vast ritme, een inkomen en ik heb het onwijs naar m’n zin.

Toen we verplicht moesten thuiswerken, dus eigenlijk al in maart, ging het mis. Ik raakte volledig ontregeld. Natuurlijk hield ik wel de kantoortijden aan, maar ik raakte compleet in paniek van deze veranderingen. Voor het coronavirus deed ik ontzettend mijn best om me bezig te houden: vrienden zien, wat drinken buiten de deur, sporten… Maar doordat we in een intelligente lockdown gingen, raakte ik alle motivatie om dingen te doen kwijt. Het was te druk in m’n hoofd.

Die stress, die paniek en angst voor alles wat er gaande was, heeft ervoor gezorgd dat mijn eetstoornis weer de kans heeft gekregen om terug te komen. Ik begon steeds minder te eten, mezelf steeds vaker te wegen. Eerder had ik geen weegschaal, maar die heb ik toen toch weer gekocht. Het klinkt vreemd, maar het geeft me ook een soort houvast; mijn eetstoornis is niet goed voor me, maar het is bekend. Het hoort bij me en op het moment dat alles om me heen leek te veranderen zonder dat ik dat wilde, ging ik weer terug naar het vertrouwde.

Ik wil er zo graag vanaf natuurlijk, maar ik merk dat ik dat niet kan. Mijn ouders zien wel dat het niet goed gaat en ik weet dat het hun hart zal breken als ik weer zo ver zou afglijden. Daarom heb ik vorige week een afspraak met de huisarts gemaakt. Ik vind het heel eng, maar ik kan het niet nog een keer zo ver laten komen.”

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen is de naam van Lauren aangepast.