Real life: ‘Mijn ex chanteert me met naaktfoto’s’

Sanne (27) had vier jaar lang een relatie met Thijmen (28). Ze kenden elkaar van de studie en werden stapelverliefd. Samen zaten ze op een roze wolk, totdat ze besloten samen te gaan wonen…

‘Ik zag Thijmen zitten bij een hoorcollege en dacht gelijk: wát een leuke jongen. Ik probeerde een beetje oogcontact met hem te maken, maar met zo’n driehonderd man in een grote zaal was de kans niet erg groot dat hij mij ook zou zien. Dat gebeurde ook niet. Na hem nog een aantal keer gespot te hebben besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en op de stoel naast hem te gaan zitten. We raakten aan de praat en ja hoor: het klikte. Het was van ons beiden het laatste college van de week, dus erna gingen we een biertje doen bij de kroeg verderop.

Ik was door het dolle heen: ik vond het zó’n leuke jongen. We hadden tijdens die eerste borrel nog niet gezoend, maar wel nummers uitgewisseld. Die eerste zoen volgde gelukkig niet veel later en vanaf toen waren we eigenlijk onafscheidelijk. We studeerden samen, hadden veel dezelfde colleges en in het weekend waren we ook alleen maar samen. Gelukkig klikte het tussen ons vrienden ook heel goed. Thijmen en ik konden makkelijk met z’n tweeën elk weekend het licht aan doen in de kroegen. We hielden er allebei onwijs van om op stap te gaan. Zondags lagen we dan met z’n tweeën roerloos op de bank en keken we oneindig veel herhalingen van Friends. ’s Avonds bestelden we pizza en gingen we vroeg naar bed. Het werd een steevaste routine zo.

Onze vrienden vonden ons ook een heel leuk stel, iets waar ik zo blij mee was. Ik haatte het als een koppel zo overdreven klef was, of alleen nog maar dingen met z’n tweeën wilden doen. Al vaker maakte ik dat mee met vriendinnen: hadden ze ineens een vriend, zag je ze nooit meer. Thijmen hekelde dat ook gelukkig, dus naast het feit dat we quality time hadden, waren we ook heel veel met onze vrienden. ‘Jullie zijn echt het ideale koppel,’ zeiden m’n vriendinnen vaak een beetje jaloers. En ja, dat waren we. Vond ik zelf ook.

Dus toen we besloten na drie jaar samen te wonen, klonk dat ook heel logisch. We waren allebei afgestudeerd, hadden allebei een baan en waren wel wat toe aan iets serieuzers. Na drie maanden zoeken vonden we het ideale appartement, met zelfs nog een extra slaapkamer (‘babykamer voor later’ zei ik vaak plagend) en en grote woonkamer. We waren door het dolle heen.

Maar samenwonen bleek toch een stuk pittiger dan ik dacht… En vooral veel intenser. Ik merkte heel erg dat Thijmen er onrustiger van werd. Continu zei hij dat hij bang was dat we te burgerlijk werden. Als we drie avonden doordeweeks thuiszaten, werd hij kribbig. ‘Kom op, San, we zijn geen tachtig, laten we de kroeg ingaan.’ Dat ik niet per se stond te springen om op dinsdagavond aan de drank te gaan en woensdag brak op werk te komen, dat snapte hij echt niet. We kregen hierover steeds vaker irritaties en steeds vaker ging hij dan toch maar zelf de deur uit. Als bijbaantje naast zijn studie had hij altijd in een kroeg gewerkt en daar had hij nog steeds veel vrienden. In z’n eentje daarheen gaan vond hij dus ook niet erg, er was altijd wel gezelligheid te vinden.

Steeds vaker ging hij de deur uit, doordeweeks en in het weekend. Ondertussen kreeg ik al snel promotie bij mijn werk, waar ik het heel erg naar m’n zin had. Ik merkte dat ik steeds meer met mijn collega’s omging en dat ik de relatie met Thijmen oppervlakkig vond geworden. Het ging alleen maar om gezelligheid, om onder de mensen zijn, om overal een biertje of een wijntje bij drinken. Ik vond een beetje dat hij z’n verantwoordelijkheden ontvluchtte, want op z’n werk ging het nou ook niet echt super. Ik liet het allemaal maar even gaan, want een nieuw huis vinden ging ook niet zo makkelijk en met m’n nieuwe functie had ik al genoeg aan m’n hoofd.

Maar toen, zo’n twee maanden geleden, wilde Thijmen praten. Op een zondagmiddag, toen hij brak was en ik niet. Hij had iets op te biechten, dat merkte ik meteen al. Na wat aandringen kwam het hoge woord: hij was vreemdgegaan. Niet één, niet twee of drie keer, nee, echt heel vaak. Met verschillende meiden. Dat was begonnen toen we gingen samenwonen.

Ik heb altijd gezegd: vreemdgaan is voor mij een no go. En dat vond ik toen nog steeds. Gelijk heb ik het uitgemaakt, heb m’n spullen gepakt en ben naar m’n ouders gegaan. Die break-up ging voor mij eigenlijk heel zakelijk: ik heb hem een SMS gestuurd dat ik nog één maand de huur meebetaal vanwege de opzegtermijn en heb erna alles van hem geblokkeerd.

Maar toen kreeg ik laatst een mailtje en een appje van een onbekend nummer met een bijlage van mij: een naaktfoto die ik naar Thijmen heb gestuurd. Ik schrok me rot en heb dat nummer en e-mailadres meteen geblokkeerd. Maar nu komen vrienden ook naar me toe: Thijmen heeft hen gecontact en gezegd dat als ik niet met hem ga praten en ons nog een kans geeft, hij alle foto’s gaat lekken die hij van mij heeft. Hij heeft er zelfs al een Instagram-account voor aangemaakt, waar nog niets op staat.

Onze relatie heeft vier jaar geduurd, waarin ik hem volledig vertrouwde. Ik gok dat hij wel bijna honderd foto’s van mij heeft zonder kleding aan en die wil hij nu allemaal op straat gaan gooien. Ik heb zijn nummer gedeblokkeerd en hem gesmeekt dat niet te doen, maar hij is onverbiddelijk. Óf ik geef hem nog een kans, wat in zijn ogen betekent dat ik bij hem blijf slapen, óf hij gooit alles online.

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Sanne en Thijmen aangepast.