Real life: ‘Mijn vriend wil een open relatie en ik weet niet wat ik moet doen’

Marcella (26) heeft nu vier jaar een relatie met Chris (30). Als het aan haar lag woonden ze al samen, maar Chris is daar naar eigen zeggen niet aan toe. Sterker nog, hij heeft voorgesteld om hun relatie iets anders in te steken.

‘Vaak maak ik grapjes dat Chris zo’n vrije ziel is, een beetje een hippie. Ik zeg altijd tegen hem dat hij mijn ‘lieve zweefteefje’ is. Zelf ben ik heel erg nuchter, maar ik vind het heel fijn dat hij dat niet is. Naar mijn idee zorgde dat voor een goede balans tussen ons: ik hield hem met beide benen op de grond en hij zorgde ervoor dat ik af en toe wat dingen kon loslaten.

Toen ik hem leerde kennen was hij barman en studeerde hij filosofie. Grappig vond ik dat, ik kende niemand die die studie deed en was heel geïnteresseerd in wat voor dingen hij dan daar leerde. Dat opende ons eerste gesprek en er was al heel snel een klik. Ik was toen net 22 geworden en klaar met mijn bachelor bedrijfswetenschappen — iets volledig anders dus. Dat vond hij dan weer interessant. Of nou ja, interessant… Hij was heel benieuwd of en vooral waarom ik voor een groot corporate bedrijf wilde werken.

Samen sparren was er dus al vanaf het begin bij. De laatste twee jaar is er alleen veel veranderd: ik ben gaan werken voor een multinational op de Zuidas en Chris werkt nog steeds in de horeca. Zijn studie filosofie heeft hij afgemaakt, maar hij is nog steeds zoekende naar wat hij nou echt wil. Hij wil graag mensen helpen, maar vindt het moeilijk om een ingang te vinden bij de instellingen die hem interesseren en vooral die instellingen die aansluiten bij zijn levensvisie.

Tot een half jaar geleden had ik niet het idee dat onze relatie daaronder leed. Natuurlijk zijn onze levensstijlen en idealen heel anders, maar ik zag dat nooit als een negatief punt in onze relatie. En Chris ook niet, maar een half jaar geleden wilde hij toch een serieus gesprek met me aangaan over onze toekomst. Ik had in het jaar daarvoor al vaak laten vallen dat ik wel graag zou willen samenwonen. Dat leek me een logische stap in onze relatie, we gingen toen inmiddels toch alweer drie jaar met elkaar en ik ben er ook echt aan toe.

Zeker omdat ik nu nog met huisgenootjes woon en dat wel zat ben. Maar het leek me ook zo onnodig om in mijn eentje iets te gaan huren, want naast het feit dat dat heel duur is leek het me zonde van het geld. Want we zouden op een gegeven moment toch heus wel gaan samenwonen? Met goede hoop ging ik na mijn werk bij Chris langs, ik was er écht van overtuigd dat hij me ging vertellen dat hij er ook klaar voor was. Maar dat bleek niet zo te zijn. Het gesprek dat hij met me wilde voeren was dat hij wilde ontdekken hoe een open relatie zou zijn.

Ik heb hem wel vaker een pleidooi horen houden over monogamie, dat hij daar niet in gelooft en dat mensen niet ‘gemaakt’ zijn om monogaam te zijn. Dat je wel liefde kan hebben voor één persoon, maar dat die liefde vanbinnen zit en dat lichamelijke lust niet beperkt hoeft te zijn tot die ene persoon. En daar begon hij die avond, een half jaar geleden, weer over. Hij wilde mij niet kwijt, hij zag nog steeds een toekomst met me, maar wilde qua seksueel contact niet gebonden zijn aan één persoon.

Ik was echt compleet sprakeloos. Ik ben wat relaties betreft heel conservatief — als ik Chris mag geloven: ik vind monogamie heel belangrijk in een relatie. Dat heb ik Chris ook meteen als antwoord gegeven, ik moet er niet aan denken dat hij met een ander meisje in bed ligt terwijl ik alleen thuis ben. Chris zei dat ik niet gelijk een antwoord hoefde te geven en dat hij het begreep als ik er even over na moest denken. ‘Gelukkig’ kwam de coronacrisis, waardoor het niet echt mogelijk was om zijn plan gelijk door te zetten. En ik heb eigenlijk ook nog niet gezegd dat ik het absoluut niet wil. Nu de horeca weer opengaat, ben ik bang dat hij er weer over gaat beginnen.

Chris is inmiddels ook weer aan het werk en het is een kwestie van tijd voordat we dit gesprek moeten gaan voortzetten. Ik weet zelf dat ik dit echt niet wil, maar ik merk aan Chris dat hij denkt dat ik er wel voor open sta. Sinds hij weer aan het werk is, zeker ’s avonds, heb ik slapeloze nachten. Ik weet dat hij het niet als vreemdgaan zal zien, maar voor mij ligt dat toch heel anders.’

In deze ongewone tijd vroegen we mensen om hun eerlijke verhaal. Om anderen niet te kwetsen zijn de namen van Marcella en Chris aangepast.