The Postcard Killings is officieel de slechtste film die ik ooit heb gezien

Ik zeg er maar meteen bij: misschien had ik mijn dag niet. Alhoewel, dan had mijn zwager zijn dag ook niet. En mijn zus ook niet. Dus nee, oké, ik mag het zeggen: waar je je geld ook aan uitgeeft in dit leven: laat het niet aan The Postcard Killings zijn.

Ja, de film gebaseerd op de gelijknamige bestseller van James Patterson en Liza Marklund. In de hoofdrollen Jeffrey Dean Morgan (The Walking Dead) en talent van eigen bodem Famke Janssen (X-Men). Belooft best veel goeds, zou je denken. 

Picture this. We hebben filmavond met z’n drietjes. Even niet praten, gewoon lekker in een verhaal gezogen worden. Daar wil ik dan ook best voor betalen als het een goed verhaal is. Dat zou The Postcard Killings zijn. De trailer liegt er niet om. 

In het verhaal volg je rechercheur Morgan wiens leven op z’n kop staat als zijn dochter en schoonschoon op brute wijze worden vermoord in Londen. En met bruut bedoel ik ehm, absurdistisch bruut. Hun naakte lichamen zijn als een soort kunstwerk in elkaar vervlochten en hun bloed is volledig ‘afgetapt’. Natuurlijk volgt er een klopjacht naar de dader, en along the way komt Morgan erachter dat de dood van zijn dochter verband houdt met een reeks andere vreemde moordpartijen in andere steden. Hmmm. 

Wij dachten: dit wordt een heavy one. Vaders die de wereld bewegen voor hun dochters, ik ga alleen al huilen bij het idee. Nu ging ik ook huilen, maar om een andere reden. Het hele verhaal was ‘m gewoon allemaal net niet. De opbouw is veel te langdradig, we konden de boel van A tot Z voorspellen en halverwege de boel viel mijn zus in slaap en kreeg ik de slappe lach. 

Maar m’n zwager en ik zijn soldiers, dus we beten door. ‘Hoe lang duurt-ie nog?’, hoor ik mezelf hem vragen. Op dat moment weet ik dat we echt naar een kutfilm kijken. ‘Nog twintig minuten’, lacht hij. Ik blijf hoopvol. Misschien moesten we er gewoon even inkomen. Misschien krijgen we straks toch nog te maken met een sicke plottwist. Misschien is die ene persoon van wie je denkt dat-ie related is met die andere persoon dat toch niet en gebeurt er straks gewoon iets heel bizars en dan…

EINDE?
WAT?
NAAAAAAA.
NAAAAAAAAAA.
NAAAAAAAAAAAA.

Als je dan tóch weer voor de eerste keer een biosje pakt, wees dan een gewaarschuwd mens. Ik zeg het je.