Tiny Pretty Things is het allerslechtste dat nu op Netflix staat

Vol goede moed begon ik dit weekend aan de nieuwe Netflix-serie Tiny Pretty Things. De trailer zag er best prima uit, de serie werd meteen vergeleken met Pretty Little Liars dus ik dacht: ik geef het een kans. Nu zullen de makers best blij met me zijn want ik heb het hele eerste seizoen (van tien afleveringen) afgekeken maar miiiii gado… Wát een slechte serie. Even serieus, ik denk dat dit momenteel het allerslechtste is dat op Netflix te vinden is. Op Verliefd op Cuba na misschien. Van die categorie is deze dus.

Wat er allemaal mis mee is? Dat som ik natuurlijk met liefde voor jullie op. Je snapt: hier komen spoilers. Maar als je Tiny Pretty Things (deels) al hebt gekeken snap je ook dat er van die hele serie niets te snappen valt. Wat een shitshow, zeg. Daar zijn de verhaallijnen van Pretty Little Liars niets bij. Oké, let’s begin.

1. De dansscènes zijn echt te gek (even positief beginnen natuurlijk). Het jammere is dat ze steeds minder te zien zijn. Nog jammerder is dat de cast is uitgepikt op hun danstalent en niet op hun acteertalent. Dat het dansers zijn en geen acteurs is dan ook vanaf moment één te zien en het wordt steeds hinderlijker naarmate ze meer moeten acteren en meer moeten dansen.

2. Zo. Veel. SEKS. Even serieus, mensen, er is dus echt zoiets als te veel seksscènes in een serie. Dit slaat gewoon helemaal nergens op; het zijn allemaal mensen van rond de zestien?! Waarom zitten deze mensen (jongens en meisjes gemixt) non-stop volledig naakt in de sauna? Waarom hebben alle volwassenen zonder problemen seks met minderjarigen? Ik denk serieus dat nog geen tien procent van al deze scènes daadwerkelijk iets toevoegde aan het verhaal.

3. Al die verhaallijnen die gewoon ineens ophouden met bestaan,?terwijl de makers best gevoelige onderwerpen hadden kunnen aankaarten (die ook nog eens relevant zijn). Een eetstoornis die er van het ene op het andere moment niet meer is. Hetzelfde geldt voor een verslaving hebben aan pijnstillers. Een jongen die met zijn homoseksuele beste vriend casual seks heeft zonder énige verklaarbare reden, zeker aangezien hij zelf hetero is en een relatie heeft met een meisje en dus gewoon vreemdgaat.

4. De relaties zijn echt niet te volgen. Zonder enige opbouw wordt er hier en daar gezoend, dan hoor je er niets meer over en ineens zijn ze een stel in de volgende scène. Ik dacht serieus dat ik misschien een aflevering had gemist, waarin duidelijk werd dat deze twee personages elkaar überhaupt aardig vinden, laat staan er met elkaar vandoor gaan.

5. Wat is het nut van die politievrouw in de serie? Haar verleden boeit echt geen hol, heeft niets te maken met het verhaal en zij is volledig incapabel. Een volwassen politievrouw in Chicago die fulltime bezig is met het lastigvallen van minderjarige scholieren zonder enig bewijs tegen hen te hebben. En oh ja, als ze niet aan het werk is, dan doet ze precies hetzelfde. Heeft ze geen hobby’s?

6. De schrijvers weten écht niet wat ze willen. Ze maken Nevaeh (die náám ook…) de hoofdpersoon, ook in alle promo’s, en vervolgens is ze na een aantal afleveringen gedegradeerd tot side character. Vervolgens lijkt het alsof het gaat over een meisje dat in coma ligt, Cassie, maar na een aantal afleveringen gaat het ook over de school die zo corrupt is, de leraren die verschrikkelijk zijn en met allerlei leerlingen naar bed gaan, donorvaders, dat soort ongein. Het is echt all over the place en nauwelijks te volgen.

Serieus, ik kan echt nog uren doorgaan met het opnoemen van dit soort dingen. De acteurs kunnen geen accent vasthouden, waardoor het allemaal switcht van een Texas-accent naar ‘gewoon’ Engels-Amerikaans. De Britse accenten zijn om te janken (behalve dat van June, die daadwerkelijk Brits is) en het is simpelweg niet bij te houden of ze nou vrienden zijn of vijanden. Dat verschilt namelijk ook per vijf seconden. Je snapt: ik ga gewoon weer Pretty Little Liars terugkijken. Want zelfs die serie is beter geschreven en dat zegt wel wat. ONVOLDOENDE.

Beeld: Netflix