Ach Igone, ik weet nog zo goed dat ik je naam voor het eerst hoorde. Hij rolde tegelijk uit de monden van Han Ebbelaar en Alexandra Radius, het koningskoppel van de dans. Matthijs van Nieuwkerk vroeg hen wie de Alexandra Radius van deze tijd was, en daar kwam het antwoord. In stereo. Luid en duidelijk: Igone. Ik weet nog dat ik mijn man aankeek. Wow. Wat een naam. Alsof bij het naamgeven al was voorbestemd dat je een bijzonder pad zou gaan bewandelen.

Jaren, jaren later zou het mijn man zijn zie deze naam opperde toen onze jongste dochter geboren werd. Dat de naam wederopstanding betekent, heeft ons allebei op een moment in ons leven geholpen. Je hebt het zwaar gehad, vertel je nu in je biografie. Hoe anders was de in de lak gezette buitenkant vergeleken met de koude douche die je achter de schermen zo vaak wachtte. Je tv-avontuur was als het vinden van een liefde die wel klopt. Er achter komen dat het anders kan. Warmer, liever en minstens zo leuk. Je zei adieu, koos voor jezelf. Want Carré vullen, dat kun jij ook in je eentje. Makkelijk. En lachend. In alle opzichten. Ik verheug me op je boek, liefje. En om je te zien, dat ook.