Ik moet heel eerlijk zeggen: ik kan het gewoon niet echt geloven. Ik sta na al die maanden weer op Schiphol. De rust is nieuw, de mondkapjes zijn nieuw, maar verder is er niets veranderd aan mijn vriendin. Straks gaat onze vlucht naar Curaçao. De vakantie die begin maart zou plaatsvinden. Maar toen overleed oma, en daarna brak er een pandemie uit. Zeuren over vakantie was wel het laatste waar je aan dacht. En toch bleef het in mijn hoofd. Gut, het zou toch fijn zijn als… Maanden bleef het bij dagdromen. Tot vandaag. Want dushi Curaçao zat in het vat en m’n meid is niet verzuurd. Kan mij dat mondkapje schelen in het vliegtuig, mijn hart maakt een sprongetje. Tot over twee weken lieve Amayzers. Ayooooooo!