Een tijd geleden vroeg ik aan zes vrouwen die ik op vele vlakken hoog heb zitten, maar ook waar het hun smaak van boeken betreft, om hun lievelingsboeken du moment. Van allemaal kreeg ik een stevige lijst in de app waarbij iedereen Zwarte schuur van Oek de Jong aanraadde.

Zo zie je het belang van goede curatie maar weer eens, want zonder deze lijsten had ik Oek niet van de stapel geplukt. Heel onaardig om te zeggen, maar mijn moeder las Oek de Jong al (Opwaaiende zomerjurken) en daardoor schaarde ik hem meteen in het rijtje van Maarten ’t Hart. Nu is er niets mis met Maarten ’t Hart (hulde en lof voor zijn oeuvre), maar ik lees liever Arnon Grunberg, snap je. Misschien heeft het ermee te maken dat je je eigen helden wilt ontdekken. Ook de kaft was niet meteen een verleider voor mij, maar ik kocht het boek desalniettemin.

En nu? Nu ben ik hooked, of beter gezegd: booked. Al vanaf de tweede zin zo’n beetje. Grootstedelijk Amsterdam gepaard aan New York en de Zeeuwse eilanden, kunst, een moord (ik wil het nog steeds niet geloven) en meer ellende die gloort en die gaat verklaren waarom Fran toch zo verdrietig is. Ik voel een film. Dus zoek je nog iets om wat coronatijd mee te doden: dit is een aanrader met een kapitale A.