Begin dit jaar liep ik nog vrolijk met mijn vriend door Parijs. Ik kan bijna niet geloven dat dat nog maar een paar maanden geleden is, want het voelt eerder als een paar jaar. Mais oui oui, we waren in Paris en ontdekten een heel leuk cafeetje Merci-Merci waar we een simpel maar ó zo lekker ontbijtje hebben gegeten.

We dronken een cappuccino uit een glas dat ik meteen wilde meenemen naar huis dus ik vroeg beleefd aan de vrouw die ons zo aardig hielp waar ik het kon kopen en kreeg het antwoord dat ik wilde horen: ‘In onze winkel hier achter.’ Ja hoor, een boutique met drie etages en meerdere niveaus, zó leuk. Op de begane grond hadden ze de leukste kleding, maar ik ging voor de glazen bekers dus moest boven zijn. Alles maar dan ook echt álles wat daar stond wilde ik. In de linkerhoek alles in linnen: van gordijnen, tot dekens, theedoeken en servetten, in de rechterhoek: borden, messen, vorken, banken, tafels, lampen en natuurlijk dé bekers. Zó mooi en zo Frans. Helaas geen ruimte in de koffer om alles mee te nemen, maar de glazen, een veel te zware waterkan en een typisch Frans boterbakje zijn mee gegaan. Laatst vond ik het bonnetje terug in mijn tas en daar zat een kaartje aan met daarop hun website. Ik durf eigenlijk niet te kijken, bang voor nog meer té leuke items.