Mijn zus belt. “Kiek, kan ik even wat kleren van je lenen? Ik ga op vakantie.” “Tuurlijk, waar ging je ook al weer heen?” Je moet weten: is een hele normale vraag bij ons in de familie. We zijn nogal reisgraag dus de wereldbol wordt op hoog tempo afgevinkt. “Costa Rica!” “Oooooooh, je gaat het zo te gek vinden. De dieren, de natuur, alles. Het is niet normaal…”, hoor ik mezelf zuchtend zeggen. Twee weken gaat ze. Costa Rica. Het land van de glimlach. Van de Pura Vida. Letterlijk vertaald betekent het ‘puur leven’, maar het komt erop neer dat je moet genieten van ieder moment en je geen zorgen moet maken over dingen waar je toch geen invloed op hebt. I like that thought. Dusse, ik weet niet of je al vakantieplannen hebt voor een wintertrip (of voor de zomer), maar overweeg Costa Rica. Je hebt er alles, van prachtige witte stranden tot ongerept tropisch regenwoud. De bevolking is niet normaal vriendelijk en optimistisch (zal nooit vergeten dat onze gids regen ‘liquide sunshine’ noemde) en zuinig op hun mooie land. Daarnaast kan je inner Frederica Vonk helemaal los hier.

Ik bedoel: hoe vaak word je in je dagelijkse leven om 4.00 uur gewekt door het geluid van een paar stoeiende howler monkeys? Dat bedoel ik. Hoe vaak ga je ziplinen, terwijl je met een rotvaart door een prachtige jungle heen schiet? This is not your average vacation, sister. Dit wordt een trip om niet te vergeten. Ik ben stíkjaloers op je. Have fun, girl.