Van die types die het folietje laten zitten

Zeg wijn, snacks of haute cuisine en de smulpapen van online foodmagazine FavorFlav weten waar te drinken, hoe het te eten en wat te koken. Dit keer serveren onze cheffies je: waarom laat je het folietje zitten.

Ik ben absoluut voor een wereld met minder plastic, maar als ik iets kan begrijpen is het wel dat fabrikanten een plastic velletje over hun product spannen om de boel te beschermen tegen lekken en langer vers te houden. Is immers ook een vorm van duurzaamheid. En hygiëne, óók erg belangrijk, zéker nu.

Van ‘lekker strak’ naar ‘vieze fliebel’
Wat ik daarentegen absoluut níet begrijp is dat mensen dat velletje thuis (en nog erger: op het werk) opentrekken tot vlák voor het einde. Om met hun mes in het product – laten we voor het gemak een bakje hummus inbeelden – te graven, dat op hun brood te smeren en vervolgens dat eerder zo keurig strakke plastic velletje nu als een losse fliebel weer over het bakje te draperen, deksel er op te doen en het zo te laten.

Why, tell me why?
Kan iemand mij vertellen wat daar het nut van is? Want tenzij het is om degene na je te trakteren op een potje ‘plastic uit je hummus vissen’ gevolgd door ‘vieze vingers en een hummusveeg op tafel’ heb ik werkelijk geen idee.

Ja, nou ja, wel één idee: luiheid. Te lui om het plastic er in één keer af te trekken en het in de prullenbak te gooien. Te lui om te bedenken dat je dat nu overlaat aan degene na jou, voor wie je het ook nog eens een viezer en lastiger klusje maakt.

Of zie ik iets over het hoofd en dient het een echt doel?

De Nutella-struggle
Nu is er één folie waar ik nog enigszins van begrijp dat je er écht geen zin in hebt. Die al zoveel moeite kost om fatsoenlijk te openen, dat je al lang blij bent dat je je mes (of lepel) in de pot kan steken, dat de folierestanten je een worst zullen wezen. Ik heb het natuurlijk over de folie op de pot Nutella.

Hun gouden sealing zonder lipje (?!) is een martelgang. Heb je hem niet goed beet, dan trek je alleen het goud eraf en blijft er een papierachtig vliesje over. En ook als je wel beet hebt, is het haast onmogelijk het geheel er in één keer af te trekken. Gevolg: een slagveld vol gaten en stukjes folie met Nutella-schmutz.

Niet leuk, wél te verhelpen. Hoe? Met een scherp mesje: netjes langs de randen snijden, alsof je een blikopener gebruikt. Kan trouwens ook met je nagels, maar in kantoor-/huisgenoot-/huidige coronasetting zou ik dat dan weet niet zo aanbevelen.

Wees niet lui, gooi het weg
Lang first-world-problem-verhaal kort: wees niet lui, gooi dat plastic velletje direct weg. Oók dat van de Nutella. Het vergt een pietsie meer moeite, maar de wereld wordt er wel weer een mooiere plek van.