Waarom we allemaal zo tekeer gaan met de kerstdecoratie

Het gaat me een klein beetje aan mijn groene hart, maar ik ben aan boom twee bezig. Ik zie mezelf nog staan bij Intratuin op 18 november. Ik moest/zou/wilde die boom, ook al zei de kerstboomverkoper dat-ie misschien maar net kerstmis ging halen. Toen dacht ik nog dat het bij mij anders zou zijn. Boy, how I was wrong. Inmiddels staat boom één buiten op adem te komen. Hij is met kluit, dus wie weet is het een survivor, en boom twee is binnen.

Het is niet alleen de boom, ik heb ook nog een vaas met kerstige takken en lichtjes (bedankt Postcode Loterij voor het snoer op batterij dat eigenlijk in die ster hoort), een vaas met amaryllissen en een vaas met eucalyptus, een grote én een kleine zelfgemaakte krans (dit klinkt stukken truttiger dan ze eruit zien), overal kaarsen (het is een wonder dat ik nog zuurstof heb) en deze week heb ik in het boompje bij de voordeur lichtjes gehangen (en ineens kom je erachter dat je dit eigenlijk voor de buren en toevallige voorbijgangers doet). Wat ik zeg: ik ga helemaal lós, dit jaar. Het is een wonder dat ik nog geen guirlande rond mijn schouw heb gedrapeerd (je kan ook te ver gaan). Terwijl ik het normaal bij één boom, één vaas en wat kaarsen houd. Na een rondvraag blijk ik niet alleen te zijn, heel de wereld houdt huis. Maar waarom?

Uuuuh, een lockdown, Adeline, hoor ik je nu denken. Weet ik ook wel, maar wat is er dan zo verzachtend aan kerstdecoratie dat we daar allemaal naar grijpen? Grazia UK verwoordde het treffend. Het is een beetje alsof we onze huiskamers aankleden als de lobby van Claridge’s. Google dat laatste maar even en je weet dat het zo is. Uit statistieken van Not On The High Street blijkt dat ons verlangen naar kerstmis en kerstversiering groter is dan ooit, waardoor we zelfs in augustus (!) al aan het kerstshoppen sloegen. Onze uitgaven aan opsmuk verdubbelden zelfs in november.

Het compenseert een klein beetje voor het nógal turbulente jaar en ook handig: iedereen snapt dat. De gevleugelde uitspraak ‘als het niet in 2020 kan, dan kan het nooit’ hoor je overal. Verder is Instagram in ons leven en zo ongeveer de enige manier om te laten zien hoe het met je gaat, dus frutselen en frummelen we er lustig op los om dit tentoon te spreiden. Alles voor de Gram.

En ineens weet je wat een pandemie losmaakt (naast complottheorieën en polarisatie dan): pure verkneutering van de samenleving. En dat is helemaal oké dit jaar.