Wieke schrijft een pleidooi voor haar vriendin

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik vind dit best lastig om te schrijven. Omdat ik dit veel om me heen zie, het vaak heel gevoelig ligt en daarom automatisch ook veel kritiek krijgt. Ik vertelde je al hoe het is om vrijgezel te zijn in Amsterdam (en vooral hoe verschrikkelijk het daten hier is), maar een andere categorie heb ik buiten beschouwing gelaten, terwijl die in mijn vriendinnengroep ook voorkomt. De situatie waarbij iemand de buitenvrouw (of man) is, oftewel een relatie met een bezette man/vrouw is aangegaan. Het is een recept voor heel veel haat.

Logisch hoor, begrijp me niet verkeerd. Het is ook niet netjes en niet oké. Maar de hoeveelheid haat die deze buitenpartner over zich heen kreeg heeft me wel aan het denken gezet. Want de man in kwestie, die kreeg toch opvallend veel minder derrie over zich heen. En dát zit me wel dwars. De hoeveelheid haat die zo’n affaire oproept snap ik, maar waarom krijgt de persoon die het meest verkeerd zit (oftewel de persoon in een relatie die vreemdgaat) het niet zo erg te verduren? Dat is toch zeker degene die zijn of haar partner bedriegt? Dat is toch zeker degene die (meestal loze) beloftes maakt om bij een partner weg te gaan? Tuurlijk, allebei de partijen staan voor zoiets open en dat valt misschien niet goed te praten, maar ik ben ook wel van mening dat je in een goed huwelijk niet kan stoken. Als iemand vreemdgaat, zit er in de relatie al iets helemaal verkeerd. Vreemdgaan is wel de lafste manier om iemand aan te kant te zetten, laat dat duidelijk zijn, maar wordt dan boos op die lafheid. Van een partner…

Even objectief gezien: in zo’n driehoeksverhouding is er één persoon die volledig verkeerd bezig is en dat is de persoon die in een relatie zit en daarin wordt geacht monogaam te zijn. Als zo iemand de fout in gaat, is het toch een beetje raar om de buitenpartner alle schuld van te geven? Makkelijk is het wel en dat is waarom het misschien wel zo vaak gebeurt.. Veel makkelijker om iemand te haten die jouw leventje in de war heeft geschopt en véél makkelijker om in te zien wat er écht aan de hand is: jouw partner is jou niet trouw geweest. Dat is naar mijn mening volledig die persoon aan te rekenen en niemand anders. En heel eerlijk heb ik het nog in geen enkel geval gezien dat die partner dan ooit weer trouw wordt. Zeker niet als er verliefdheid in het spel is, wat ik van dichtbij heb meegemaakt; die relatie is niet meer te redden.

Het oordeel over een buitenpartner (bij gebrek aan een beter woord) is zo snel geveld. Een verschrikkelijk mens. Maar misschien valt het wel mee. Verliefdheid is lastig tegen te houden, ook al verdient het geen schoonheidsprijs. Er zijn dan ook nooit winnaars in zo’n situatie, maar om dan die ene persoon te haten? Zonde van de energie.