Wow, Monica Lewinsky

Ik zappte vorige week langs de documentaire over Bill Clinton, ik meen op NPO2, en werd gegrepen, geraakt en opgetild door Monica Lewinsky. Je zal het maar zijn geweest. De vrouw die op die bewuste dag in januari 1998 ineens publiek en wereldwijd aan de schandpaal werd genageld.

Natuurlijk had ze iets gedaan wat niet mocht. Maar, zoals ze zelf in haar TED-talk zegt: is er iemand die niet iets heeft gedaan op zijn 22ste waar hij later spijt van kreeg? Er zijn vast meer mensen op die leeftijd verliefd geworden op hun baas. Ze voegt eraan toe: al is de kans klein dat uw baas de president van Amerika was.

Monica treedt naar buiten. Waarom? Blijkt een veelgestelde vraag. Omdat ze er klaar mee is om ‘op haar tenen door haar verleden te lopen’, omdat ze haar eigen verhaal wilde herveroveren, omdat ze zichzelf een beter einde gunde.

Natuurlijk was er een aanleiding. Tyler Clemnti, een student, was stiekem gefilmd terwijl hij seks had met een andere man. Een kamergenoot plaatste het online en drie dagen later sprong Tyler van de Washington Bridge en ‘jumped into his death’. De moeder van Monica was zo buiten zinnen van woede dat Monica het bijna niet begreep. Ze kende de jongen tenslotte niet. Toen drong het tot haar door dat haar moeder 1998 herbeleefde. De dagen waarop ze elke avond aan haar bed zat. De dagen waarop Monica moest douchen met de deur open, zodat haar moeder kon zien of ze zichzelf letterlijk staande kon houden, de dagen waarop haar ouders vreesden voor het leven van hun dochter.

Dus nu was er een reden. Online vernederen moet tot een eind komen. Daarom herrees Monica. En hoe. Slim, warm, knap, geestig.

1. Even een paar zinnen uit haar TED-talk.

• “Ik sprak laatst op Forbes 30 Under 30 en werd een beetje versierd door een jongen van 27. Ik voelde me gevleid, ik ben 42. Maar ik wees hem af. Waarom? Omdat hij de slechtste openingszin ooit had. Hij zei: I can make you feel 22 again.”
•  “I guess I’m the only person over 40 who does not want to be 22 again.”
• “I was seen by many, known by few.”

2. Ze was verliefd op haar baas. Dat was dom. Maar wie was er niet dom op haar tweeëntwintigste? Wie is er niet ooit verliefd geweest op iemand die jou niet toebehoorde? En wie zou er niet gecharmeerd zijn van Bill Clinton in zijn hoogtijdagen?

3. Het was fout, vreselijk fout, zegt ze. Maar de straf? Die was ongeëvenaard en ongekend. De hele wereld wist wie ze was. Een slet, een hoer, een bimbo. En nog het ergste: ‘that woman’.

4. Ze beschrijft hoe ze, onder knipperend tl-licht, 20 uur lang moest luisteren naar haar eigen stem. Telefoongesprekken die waren opgenomen door Linda Tripp, iemand waarvan ze dacht dat het een vriendin was. Of er iets erger is dan 20 uur naar je eigen stem te luisteren? Je eigen domme, verliefde, soms gemene en lelijke ‘ik’? Ja, dat is er. Dat is als die gesprekken op tv worden uitgezonden.

5. Monica, ik denk dat je je eigen ‘narrative’ niet beter had kunnen herpakken. Ik hoop dat je erin slaagt om empathie op social media groter te laten zijn dan het publieke en ongelimiteerde stenen gooien. Ik gun je een hoofdstuk met erkenning en empathie. Die van mij heb je.

6. Bekijk haar TED-talk hier.

7. Trouwens, ik ging nog even googelen wat er van Linda Tripp (de so called friend die de tapes lekte) is geworden. Die is dus in april dit jaar overleden aan alvleesklierkanker.

8. En van Bill Clinton heeft ze nooit meer iets gehoord, die vond zijn publieke excuses voldoende.

Of Monica de liefde heeft gevonden, is niet bekend. “Er is genoeg bekend over mijn liefdesleven, dat ik geloof ik wel het recht heb om de rest van mijn leven daar geen openheid over te geven.”