You’ve got a friend

Omdat je misschien per abuis een magazine gemist hebt: dit is één van onze lievelingsartikelen waar je nog even in wilt duiken. Haard aan, warme choco in een mok of een bubbeltje in het glas (mag natuurlijk ook) en lekker lezen maar.

Ze ontmoetten elkaar op het werk, op een feestje of deelden ooit dezelfde man. Vrouwenvriendschap kan bijna net zo gelukkig stemmen als verliefdheid. Jetteke: “Ik hoop dat we het buiten de deur houden, maar ik weet nu al dat Lucy in tijden van verdriet een heel bepalend persoon in mijn leven gaat zijn.”

Jetteke

“Toen bekend werd dat Willem-Alexander de liefde zag in Máxima, dacht ik: hé, dat is leuk! Maar echt leuk! Een vergelijkbaar gevoel had ik toen ik hoorde dat Dinand nieuw geluk had gevonden bij Lucy. Dat was het enige dat klopte. Zij was de enige die na Guusje in zijn leven paste. Onbevangen, ongevoelig voor zijn status en met een ongekend talent tot geven. Lucy is koningin van de cadeautjes. Kleine boekjes met grote wijsheden. Een omgevouwen pagina, een omcirkelde alinea, een handgeschreven bijschrift waarom ze juist dit boek, juist deze bladzijde, juist deze zin voor jou heeft uitgezocht.”

Lucy

“Ik was zwanger van Jimi en ging voor het eerst zonder Dinand naar een feestje in Nederland. Feestjes was ik gewend, heus. In Londen kwam ik door mijn werk (Lucy werkte als PR-manager voor The Rolling Stones in Londen, MM) ook op veel plekken waar ‘het’ gebeurde. In Nederland kwam daar een extra aspect bij: ik werd bekeken. Men vond iets van me. Wilde iets van me. En ik ben een achtergrond kind of person. Op dat bewuste feestje waar ik alleen naartoe ging, was Jetteke. Een en al onbevangen warmte. Geen dubbele agenda. Oprecht geïnteresseerd. Ik dacht maar een ding: ik blijf de hele avond bij jou.”

Jetteke

“Als je op latere leeftijd nieuwe vriendschap vindt, voelt dat als verliefdheid. Het mooie is dat je elkaar blijft ontdekken. We maken steeds meer mee samen. Nieuwe situaties. Ik ben een gever, houd niet van vragen. Hooguit voor een ander. Dus toen The Stones naar Nederland kwamen, durfde ik. Voor mijn vader. Hij kuste mijn moeder voor het eerst op Angie. Voedde ons op met hun muziek. Lucy regelde niet alleen kaarten in het friends and family-vak, maar ook een elpee. Gesigneerd door Keith Richards. In zijn onderbroek.

We hebben het gelukkig nog niet meegemaakt, maar ons zal ook verdriet treffen. Ik weet nu al dat Lucy dan een heel bepalende factor in mijn verdriet zal zijn. Op een heel rare manier, want de ellende houd ik natuurlijk het liefst zo lang mogelijk buiten de deur, kijk ik daar naar uit.”

Lucy

“Jetteke kan zich extreem goed in anderen verplaatsen. Toen ik me een tijd geleden niet zo goed voelde – ik was vermoeid, niet energiek – wist zij meteen waar ik naartoe moest: Kamalaya in Thailand. Alleen. Daar was een spiritueel therapeute bij wie ik een sessie boekte. Wat ik wilde, vroeg de vrouw. Dat het me niet zoveel uitmaakte. Dat ik overal voor open stond en me overgaf aan de sessie. “Er is iemand die met je wil praten,” sprak de vrouw, “van boven.” Het was Guusje. Guusje die me bedankte. Guusje die me zei dat ik het heel goed deed. Misschien wel beter dan zij gedaan had kunnen hebben. Haar woorden. Dat het goed was. En dat er nog een cadeautje zou komen. Een cadeautje van boven. Een dochter. Vier maanden later was ik zwanger. Van een meisje. Dat ze Guusje moest heten, wist ik meteen. De naam Leia kwam ook tot me. Toen ik googelde, bleek Leah ‘kind van boven’ te betekenen. Met Leia Guusje is de cirkel rond.”

Jetteke pakt haar servet. Vochtig van tranen, met strepen van haar mascara. “Dit, dit is onze vriendschap. Intens en tot de essentie, dat zijn wij.”