Alles wat je denkt als je weer voor de eerste keer op Schiphol bent
‘Vermijd onnodig reizen.’ In hoeverre gaat dat eigenlijk nog op als je moeder emigreert? Waar ligt de grens tussen onnodig en nodig? Het voelde niet oké dat ik het huis waarop ze spontaan verliefd was geworden alleen nog maar via FaceTime had gezien. Na zes weken aan traantjes laten, twijfelen, missen en nog meer twijfelen was ik het zat. En dus boekte ik een ticket, deed de PCR-test van tevoren en vloog in tweeënhalf uur naar Alicante.
Eenmaal op Schiphol voelt alles als een soort gekke droom. Volgens mij hoor ik Queen in m’n oor. Is this the real life? Is this just fantasy? Alle zintuigen lijken op scherp te staan. En dit zijn de dingen die je bovenkamer passeren.
Dit Is De Plek Die Ik Zo Heb Gemist
De verkeerstoren die er bij staat alsof nothing ever happened. Het herkenbare net niet lekkere windje waardoor de ‘before Schiphol foto’ haast onmogelijk is voor mensen met een pony. De draaideuren. De mensen die nog snel een sigaretje roken voordat hun inner verslaafde urenlang op de proef wordt gesteld. Ik heb het allemaal gemist.
Dit Is De Plek Waar Alle Grote Avonturen Altijd Zijn Begonnen
De vriendinnenuitjes. De sistertrips. De op-en-neertjes naar Londen en Parijs. Alle Amayzine-groepsuitjes met m’n collega’s. Griekenland-avonturen. De grootse persreizen. Costa Rica, Las Vegas, Thailand, Chicago, Aruba, Oregon, IJsland, Doha. De vakanties. Ivoorkust. New York. Portugal. Bali. Curaçao.
Oh Ja. Dit Is De Plek Waar Eten Niet Te Betalen Is
Koffie? 5,25 euro. Beker vers fruit? 7 euro. Broodje zalm? 10,25 euro. HAHAHA. Knettergek. De reden waarom alles zo duur is? Omdat we bereid zijn om het te betalen. Zo simpel is het. We willen het nú hebben en we kunnen het nergens anders kopen. We zitten vast in de luchthavenbubbel waar het monopolie zegeviert. En weet je? Mindfuck me psychologisch dan maar, ik heb zin in voorpret dus kom maar door met die rare prijzen.
Dit is De Plek Waar Je Altijd Het Gevoel Hebt Dat Je Iets Fout Doet Bij De Douane
Ooooh shit, die was ik helemaal vergeten. *Deofles groter dan 100 milliliter gaat in prullenbak. De ene keer je laptop er wel uit, dan weer niet. Dan schoenen wel weer uit, dan weer niet. Dan gaat de pieper bij je af en krijg je te dealen met de fouilleerpatrouille (altijd awkward die vingers onder je bh-rand) en dan zit er nog een flesje water in je tas. Hoe dan ook, in mijn koffer zit altijd iets dat vragen oproept bij de scanner.
Dit Is De Plek Waar Je Sowieso Je Tienduizend Stappen Haalt
Gate B31. Let’s see. Oh ja, hier rechtdoor. De roltrap af. Nog wat winkeltjes. Even een nieuw flesje water kopen want het andere is weggegooid. En dan die lange gang uit. Nog een lange gang. Mind your step. Steeds minder winkels. Is dit de polderbaan? Oh kijk, chill, 10.000 stappen. Zeg, waar gaan we heen, joh? Jezus, verkopen ze hier ook blarenpleisters?
En dan…
…kom je aan bij je vliegtuig en gaat het avontuur beginnen. Zucht. Het reilen en zeilen op Schippie, ik heb het zo gemist. Het zijn moeilijke tijden voor reizigers. Maar nu de wereld zich voorbereidt om in 2021 weer open te gaan, kunnen we voorzichtig weer gaan dromen.
