Beste mevrouw Ploumen, dag Lilianne,

Asscher peerde ‘m door zijn aandeel in de toeslagenaffaire en daar zat u ineens, bij Jinek aan tafel als lijsttrekker van PvdA. Elke suggestie over dat u maar eens een links front moest vormen weerde u af, met een charmant Limburgs accent dat weggeeft waar u vandaan komt, want u had toch nog helemaal niet de kans gehad om met Klaver of Marijnissen te praten. Weet u mevrouw Ploumen, ik bewonder uw vertrouwen in de PvdA.

Ik groeide op met Kok. Hij werd minister-president toen ik acht jaar was en rondde het af op mijn zestiende. Mijn moeder zette me elk debat voor de tv, want: dat was belangrijk. Een jaar na Kok werd u lid van de Partij van de Arbeid. Nu achttien jaar later bent u lijsttrekker en staat de PvdA er in de peilingen net even iets anders voor dan toen. Maar daar deinst u niet voor terug. Dat vind ik knap en dat is niet het enige waar ik respect voor heb.

Deze week kreeg u de vijf dagen bedenktijd voor abortus van tafel. Terecht, want wie heeft bedacht dat een vrouw daar niet al de vijf voorafgaande dagen goed genoeg over nagedacht heeft? Naast politica bent u activist en neemt u het op voor ons, vrouwen, en daarom vind ik het zo terecht dat u de eerste vrouwelijke lijsttrekker van de PvdA bent. Zeker vijftig jaar te laat, dat bent u vast met me eens, maar nu dan toch.

Bij RTL mocht u niet aanschuiven voor het debat, wat ik jammer vond. Om andere redenen trouwens dan waarom Thierry Baudet daarvan baalde. Maar de criteria van RTL zijn helder en bijna democratisch (zeker voor de commerciële), dus wel zo eerlijk. Ik keek net even in uw agenda en zag dat zaterdag de talkshow ‘Voor een land waar vrouwen willen wonen’ op het programma staat. Vind ik nog veel interessanter eigenlijk dan dat u tot vermoeiends toe Wilders terecht moet wijzen.

Wat ik mooi zou vinden? Dat u de PvdA weer opgevijzeld krijgt, want als ik dat iemand wens, dan bent u het.