Dag koninklijke hoogheid, lieve Amalia,

Ik denk dat van alle Nederlanders die uitkeken naar uw geboorte ik er toch net iets meer mee bezig was dan alle anderen. En mijn geliefde trouwens ook. Dat zit zo. Ik had het idee om een tv-programma te maken voor uw moeder. Ze was nog niet zo lang in Nederland en beschikte niet over een leger vriendinnen dat scheutig was met bevallingstips. Bovendien is het als fameus persoon toch net even iets anders bevallen dan voor een iets minder bekend persoon, dus het leek me leuk om een programma te maken waarin allerlei bekende personen vertelden over hun zwangerschap, de bevalling, de nieuwsgierige oogjes van de journalisten, de rest van de natie en meer van dat. De leukste mensen stonden in de rij om mee te werken. Beau van Erven Dorens (“’en moeder die een tweeling borstvoeding geeft, zo, de een links en de ander rechts, dat is het mooiste dat er is’), Leontine Borsato, Irene Moors (‘Als iemand me vraagt hoe mijn bevalling was, moet ik elke keer weer bijkomen en rijden die vier vrachtwagens voor mijn gevoel weer over me heen’) en zo nog een paar toppers. De interviews waren opgenomen en ik zat tevreden achter mijn bureautje. Tot er ineens het bericht verscheen dat u toch wel eens iets eerder ter wereld zou komen dan we hadden verwacht. Dat ik zo dom was geweest om de naar ons gecommuniceerde datum als de echte datum aan te houden. Koningshuizen en grote sterren vertellen vaak een andere datum om zo de nieuwsgierige menigte een beetje van zich af te schudden. Dus straks was u geboren en was mijn programma nog niet af en dan zou uw moeder er dus helemaal niets aan hebben. Dat ging me dus niet gebeuren. Dus mijn geliefde (ook de regisseur van dat programma) trok me aan mijn mouw zo de montageset in. Daar hebben we een hele nacht zitten editen en trokken we in een streep door tot de inspreeksessie die de volgende dag om 11:00 uur plaatsvond. Ik ben nog nooit zo lang in mijn leven wakker geweest, maar de adrenaline hield me staande. RTL4 zond het programma uit en uiteindelijk waren we in Londen, het was een zondag, ik weet het nog als de dag van gisteren, toen we het bericht hoorden: Catharina-Amalia Beatrix Carmen Victoria van Oranje was geboren.

Alhoewel we er niets mee te maken hadden, voelde u, daar in het winterse Londen, toch ook een beetje van ons.

Ik wens u alle goeds, enne, geniet nog maar even van de golden years, want van een beetje dansen en feesten is nooit iemand slechter geworden. Kijk maar naar uw fantastische moeder.

Beeld credits RVD – Frank Ruiter