De vloek van de Versaces

Schrijf je een drama, dan is de dood van Gianni Versace de ‘gedroomde’ verhaallijn. Een puissant rijke, extreem succesvolle designer die bevriend is met de grote celebrity’s en die het fenomeen supermodels introduceerde en (waarbij modellen een naam kregen en sterstatus verkregen) wordt vermoord door een maffe fan voor zijn million dollar mansion in Miami.

Alle miljoenen ten spijt, de Versaces hebben altijd een zwaar leven gehad waarbij ‘sudden death’ vaker voorkwam.

Gianni werd geboren als derde kind na zijn zus Fortunata, Tina, Versace, zijn broer Santo en zijn jongere zus Donatella. In het arme Calabrië in Zuid-Italië verdiende hun moeder de kost als naaister en ontwerpster. Uren en uren keek Gianni naar hoe ze de naaimachine bediende, en op zijn tiende ontwierp hij zijn eerste jurk.

Het eerste drama in de familie diende zich aan toen Gianni zes was en zijn grote zus twaalf. Hun ouders hadden haar meegenomen naar een kermis en een onschuldige val betekende haar einde. Ze kreeg tetanus en werd in het ziekenhuis behandeld met de verkeerde medicijnen.

Donatella voelde zich altijd de vervanger van haar overleden zus. Een tweedeplaatspositie die ze ook aannam toen haar broer Gianni vermoord was en zij het imperium moest leiden.

Waar Donatella floreerde als muze van haar broer (bij wie ze kwam wonen toen hij in Milaan werkte voor Valentino en later zijn eigen merk startte), voelde ze zich oninteressant en nietig na zijn dood. ‘Wie zit er te wachten op een labiele zus?’ vertelde ze ooit aan de New Yorker. Ze ontwikkelde uit zelfbescherming een ‘hard en koud’ alter ego en vluchtte in drugs. Pas in 2004 ging ze naar een afkickkliniek. De reden? Haar kinderen.

Want het is family first bij de Versaces, anders hadden ze het bedrijf heus willen verkopen na de dood van Gianni. Maar het bedrijf was familie, en familie, die verkoop je niet.

Het vreemde van de erfenis
Het lot wil dat Gianni vlak voor zijn dood leed aan oorkanker. Niet per se vreselijk ernstig, maar zijn testament had hij wel opgesteld. 30 procent van de aandelen ging naar Santo, 20 procent naar Donatella en 50 procent naar zijn elfjarige nichtje Allegra, de dochter van Donatella. Een erfenis die het kleine meisje vormde. Want de druk leggen van een miljoenenimperium op de schouders van een elfjarige is zwaar.

Volgens Donatella was het ook een ‘list’ van Gianni, deze constructie. Op deze manier zou Donatella aanblijven bij het bedrijf tot Allegra 18 werd (dan kreeg ze de aandelen pas) en zou ze wel moeten doorgaan met ontwerpen. Iets waar zij ook bijzonder getalenteerd in was.

Het broertje van Allegra erfde overigens de complete kunstcollectie van Gianni, inclusief twee Picasso’s. Niet dat je denkt dat hij werd overgeslagen.

Allegra worstelde met haar erfenis. Ze wilde per se in Amerika studeren en daar ‘anoniem’ aan het werk gaan bij andere designers. Ze presenteerde zich onder de achternaam van haar vader: Beck. Toch net iets minder een household name dan Versace.

Het voorkomen van Allegra (graatmager en met diepe wallen) zorgde voor ophef in de pers. Het ging zelfs zo ver dat de Versaces een brief schreven naar alle moderedacties (ik kreeg er ook een) waarin werd ontkend dat Allegra ook maar een vleugje anorexia zou hebben en dat elke speculatie in die richting een lawsuit zou betekenen. Een paar jaar later kwam er weer een statement: Allegra zou de best denkbare behandeling voor anorexia krijgen.

Inmiddels is Allegra toch op de Verscae-trein gesprongen en hebben Santo en Donatella het bedrijf voor twee miljard verkocht met een aandelenpakket van 176 miljoen toe. Hopelijk lukt het hen een beetje om de luwte te vinden.