Doe ik ineens een sapkuur

Iedereen om me heen is aan de DJ: Dry January. Ik hield voet bij fles. Er was al zo weinig feestelijks in mijn leven, mijn glaasje pak je niet ook nog eens van me af. Goed, ik schonk mijn chardonnay van Coppola in een klein glaasje en dronk er thee bij dus het was te verwaarlozen, maar helemaal niet? Nee. Er zijn grenzen.

Maar toen bleek ik ergens in november al ‘ja, leuk, doe maar’ gezegd te hebben tegen een leuke pr-dame die me een driedaagse cleansekuur in januari van The Juice Brothers aanbood. Dat was nog zo ver weg. Bovendien was het een cleanse die gericht was op een mooiere huid en daar ben ik altijd wel voor te porren, want dat huidje van mij wil nog wel eens lopen apenkooien. Afijn. En ineens was het januari en stond die driedaagse sapkuur voor mijn voordeur. Zoals je van The Juice Brothers mag verwachten in beeldschone flesjes met heerlijke teksten als Dragon’s Breath, Dutch Spice, Tropical Green en Vanilla Sky.

Dus ik ga het doen. Ik heb een knop omgezet in mijn hoofd die is versprongen van ‘wat doe ik mezelf aan’ naar ‘ik gun mezelf dit’. Er staat een prachtig rijtje flessen in de ijskast die vandaag mijn vrienden worden en terwijl ik dit tik, nip ik aan een glas gekookt water met citroen. Ik droom heus zachtjes over zo’n heerlijke latte macchiato en die wijn, die wacht wel. Drie daagjes, dat moet toch wel lukken?