Even over het debat van gisteren

Ik zat gisteravond met mijn wang tegen de tv geplakt, ondertussen append met dezen en genen over wat we er allemaal niet van vonden en onze hand voor de mond slaand van verbazing. Even het debat van gisteren in highlights.

1. Allereerst: Mark. Waarom?
Eergisteren zei Mark nog als grote, volwassen leider: ‘Ik stel voor dat de aantekeningen van mijn gesprek openbaar worden, en dat de andere gespreksverslagen door de kamervoorzitter gescand worden op Pieter Omtzigt.’ Toen dacht ik: dat is mijn Mark: beschaafd, objectief en boven alle partijen. De wijze schooldirecteur, zal ik maar zeggen. Daarna las ik dat hij het over een ministerspost had gehad voor Pieter Omtzigt. Vond ik ook slim en verstandig, want Pieter Omtzigt is een ongelooflijk politiek dier dat je bovendien beter in je kamp kan hebben dan er buiten. Maar toen begon het geschuif. Want Mark zei het niet over Omtzigt te hebben gehad, en toen wel, maar hij was het vergeten. Ik ben het eens met Peter R. de Vries die gisteren bij Beau zei: ‘Als je zegt dat je je een gesprek van anderhalve week geleden niet kan herinneren, ben je niet eerlijk en niet geschikt als minister-president. En als je het je daadwerkelijk niet herinnert ook niet. Want dan zul je wel eens vaker iets vergeten. Ik vraag me alleen maar af waarom Rutte niet gewoon heeft gezegd dat er zeker over Omztigt is gesproken en dat hij zelfs een ministerspost overwoog voor hem in het nieuwe kabinet. Dan was er niets aan het handje geweest. En nu riekt en ruikt het.

2. Kajsa Ollongren
Daar moeten zitten en weten dat alle ellende door jou is ontstaan, omdat jij in een overhaaste actie je papieren bij elkaar hebt geveegd en naar je chauffeur bent gehold. Een onbewaakt moment en alles, alles stort in elkaar. Voor jou, voor Pieter Omtzigt en vooral voor Mark Rutte. Want niet alleen het feit dat je daar liep met die stukken in beeld was erg, maar vooral wat er stond. ‘Pieter Omtzigt: functie elders’. Pieter Omtzigt, de man met meer dan 250.000 voorkeursstemmen. De man die (met Renske Leijten) de toeslagenaffaire aan het licht bracht, de man die wees op de Leidse Halix-fabriek die het coronavaccin maakt maar waar de overheid niet in investeerde waardoor de productie naar de Britten gaat. Afijn, afijn, afijn. Wanneer komt de dag, beste Kajsa, dat je niet meer aan deze affaire terugdenkt?

En een kleine suggestie: misschien mag je vandaag een ander jurkje aan. En andere laarzen. Ik kan ze inmiddels uittekenen en vind ze  ook niet helemaal gepast voor de situatie. Ik zou voor iets meer modest gaan. Het is maar een tip.

3. Sigrid Kaag
Ik keek naar Kaag en dacht alleen maar: wat denkt zij allemaal? Heeft ze spijt dat ze voorvrouwe van D66 is geworden? Ze sprak van tevoren al haar twijfel uit over de Haagse slangenkuil, maar dat het zo erg was, dat had ze niet kunnen bevroeden. Maar wat houdt ze zich staande. Beschaafd, slim, welbespraakt en met een rechte rug. Ik heb niet op haar gestemd, maar ik houd van Kaag. Elke dag een beetje meer.

4. Caroline van der Plas, BoerBurgerBeweging
Gisteren was het ook de dag dat alle nieuwe Kamerleden hun maidenspeech mochten geven. Wat normaal een gezellige dag is met bloemen en applaus, was nu meteen een vuurdoop met kapitale V. Sommigen bewogen zich wat ongemakkelijk, anderen (Sylvana) lieten het moment zichtbaar even op zich inwerken (want toch bijzonder) en Caroline van der Plas ging meteen ter zake. Ze zei dat ze niet wist of het gepast was en dat ze nieuw was en meer van dat, maar dat ze altijd één ding van haar ouders had geleerd en dat nooit zou vergeten. ‘Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.’ Zo. Daar stond ze hoor, en ik vond haar meteen een aanwinst voor het politieke veld. Ik hoop dat Mark, Kajsa en Annemarie Jorritsma op dat moment niet hun telefoon inspecteerden en hebben geluisterd. Maar écht hebben geluisterd.