Laten we 1 werkdag per week onbereikbaar zijn

Geen bereik hebben, ik vind het een genot en gruwelijk tegelijk. Ik was deze maand 32 uur uit de lucht en dat zorgde ervoor dat ik eigenlijk niet meer ín de lucht wilde zijn. Maar sinds ik mijn telefoon weer pakte vervloog dat gevoel snel. Wat gek is, want het levert me juist veel op.

Onbereikbaar zijn blijkt het geheim van productief je werk doen, meldt Harvard Business Review en die hebben het van de voormalig directeur Leadership Development van Walmart, Neil Pasricha. Een untouchable day noemen ze het. Wat ik al stukken sexyer vind klinken dan een onbereikbare dag trouwens. Ik heb zelf ook een tactiek die daarop lijkt. Alvast een uur werken op tijden waarvan ik absoluut zeker te weten weet dat mijn collega’s niet werken. Of dat zij denken dat ik niet werk. Dat kan om half acht ’s ochtends zijn of juist na acht uur ’s avonds. In het weekend werkt ook lekker, al is het dan wel handig als je het weekend aan de voorkant of achterkant verlengt.

Op die Untouchable Days moet je helemaal onbereikbaar zijn op elk moment en echt voor ie-de-reen. Telefoon uit, mail uit, alles uit. En wat je dan gaat doen? Het werk dat je nooit af lijkt te krijgen. Dat verhaal van drieduizend woorden schrijven. Die pitch van kop tot kont uitwerken. Eigenlijk alles waarvoor je focus, doorzettingsvermogen of een bak met creativiteit nodig hebt. Pasricha zegt zelf dat hij wel tien keer productiever is op zo’n dag. Normaal gesproken schrijft hij tussen meetings door misschien vijfhonderd woorden, als hij onbereikbaar is schrijft hij er met gemak vijfduizend.

Je moet die untouchable day wel inplannen trouwens. Zestien (!) weken vooruit, dat is drie maanden inderdaad. Waarom zo eindeloos lang vooraf? Simpel legt Pasricha uit, dit is het tijdsbestek waarop hij zeker weet dat zijn agenda nog niet volledig gevuld is. Hij schrijft dus zestien weken vooraf met kapitalen in zijn agenda dat hij van de radar is.

Ja maar, wat nou als er een noodgeval is? Simpel. Vertel iemand waar je aan het werk bent. Zo kan je vriendin/vriend/kind/vader/moeder/vrouw/man je altijd bereiken en bellen of langskomen mocht de ellende uitbreken. Maar eerlijk: hoe vaak gebeurt dat per jaar?