Multitasken is één grote leugen

Multitasken, iedereen deed altijd alsof het een soort superpower voor vrouwen was. Een beetje geslaagde vrouw belde met een collega, gaf ondertussen de hond te eten, terwijl ze met één oog haar stappenteller in de gaten hield en een oplossing voor wereldvrede bedacht. Dat werk. Als je geen multitasker was, dan was je maar medium geslaagd in het leven. Zo voelde het in ieder geval in de nineties, we namen de opvatting ook nog mee naar het nieuwe millennium en nu blijkt het dus één grote leugen te zijn.

Ik ben sinds kort een beetje in de ban van zo productief mogelijk werken. Hoe krijg ik zoveel mogelijk gedaan in zo min mogelijk tijd en dan het liefst op de toppen van mijn kunnen. Het antwoord is simpel: stop met multitasken. Bijna elk boek dat ik opensla zegt dat het slecht voor je is. Tim Ferris, auteur van The 4-Hour Workweek, predikt zelfs dat je zo min mogelijk tegelijk moet doen om efficiënt te werken. Thijs Lindhout, schrijver van Hoe de fuck vind ik geluk?, gaat nog een stap verder en zegt dat op intelligente wijze multitasken niet bestaat. Iedereen zou namelijk niet multitasken maar constant switchtasken, wat inderdaad betekent wat je denkt dat het betekent. Het voortdurend wisselen tussen allerlei taken. Surprise surprise: daar krijg je minder door gedaan. Het schijnt onmogelijk te zijn om twee intelligente taken naast elkaar uit te voeren. Multitasken zoals wij dachten dat er gemultitaskt werd bestaat niet.

Ik las het boek van Thijs Lindhout dit weekend in één dag uit. Dat was een sterk staaltje monotasken van me, als ik Thijs moet geloven. Hij interviewde Mark Tigchelaar, die een expert is op het gebied van focus en productiviteit en wat blijkt? Switchtasken is de grootste veroorzaker van een burn-out. Neem even de tijd om dit te verwerken en dan ook echt alleen dit. De skill waarvan iedereen het een aanwinst lijkt te vinden is de grootste veroorzaker van jezelf helemaal naar de Filistijnen werken. Lekker dan. Door te switchtasken neem je zoveel prikkels tot je en daar raak je uiteindelijk weer overprikkeld van.

We kunnen heus wel dingen tegelijk doen, maar dan moet één ding zo totaal níet uitdagend zijn dat je het erbij kunt doen zonder erover na te denken. Goed om bij stil te staan als je met iemand belt die duidelijk nog iets anders aan het doen is waar enige intelligentie bij vereist is, dan ben jij waarschijnlijk de hersendode taak die uitgevoerd wordt.