Dit is een ode aan de Vlamtosti
Zeg wijn, snacks of haute cuisine en de smulpapen van online foodmagazine FavorFlav weten waar te drinken, hoe het te eten en wat te koken. Dit keer serveren onze cheffies je: een ode aan de vlamtosti.
De snack waar ik dus echt gek op ben en die ik zó weinig op de menukaarten zie staan is het vlammetje. Soms tref je ‘m in een bittergarnituur aan (veel te weinig, als het aan mij ligt), maar een losse portie bestellen… HO MAAR. Hoezó weigeren veel horecazaken deze op hun snackmenu te zetten? Zo flauw. Toch is er ook een pittig lichtpuntje.
Je kunt ze wel kopen voor thuis, maar daarbij stuit ik op een ‘probleem’: ik heb geen frituurpan. Puur uit zelfbescherming, want met mijn snackliefde loopt zoiets al snel 100 kilo uit de hand. En in een Airfryer worden vlammetjes echt minder lekker.
Dé combinatie tussen twee favoriete snacks
Maar dan was daar ineens de Vlamtosti. Of nou ja, ineens: misschien bestaat-ie al veel langer, maar hij is onlangs mijn leven binnengegleden en nu ben ik hooked. De Vlamtosti heeft mijn long-time lover, de kipsatétosti, keihard van z’n troon gestoten. Waarom? Ten eerste: de Vlamtosti is gewoonweg goddelijk. En nog beter: je hoeft zelf niets te doen. Gewoon kant-en-klaar kopen, wat chilisaus erbij en HOPPA, klaar is Kees.
Zelfs nog beter dan vlammetjes?
Misschien vind ik de Vlamtosti nog wel lekkerder dan een portie vlammetjes. Want die kaas, dat is me toch een goede toevoeging. Voor iets meer dan twee euro heb je twee stuks. TWEE! Geen geld. Dus je snapt: ik ga er nu weer eentje nemen. En als ik gepassioneerd klink over deze kant-en-klare tosti, dan is dat omdat ik dat ook bén. No spon, dit is gewoon puur genieten.
PS: Mochten jullie zaken kennen waar vlammetjes wel gewoon te krijgen zijn, laat het me alsjeblieft weten. Dan moet ik daar borrelen als alles weer open is.
