Een pleidooi voor stappen volgens het Engelse model

Het was één vloeiende beweging van het eten op mijn bord naar het zwieren over de dansvloer. Rond negen uur zwengelde het aan, om tien uur was de sfeer uitbundig, om elf begon het lallen en tegen twaalf spuugde de bar ons de straat op. Om één uur lag ik op bed. Mijn buik gevuld met een afterpartysnack. Ik vond het héérlijk.

Ik zou voortaan graag stappen volgens het Engelse model. Daarmee bedoel ik niet de altijd chique manier van doen bij het uitgaan van onze buren, maar wél de tijden aanhouden van de pub. Het bevalt me. Je schuift redelijk bijtijds in de avond ergens aan voor een stevige bodem. Je bent niet al te aangeschoten tegen de tijd dat je een wing probeert te tekenen op je gezicht of je haar te lijf gaat met een krultang. Het is toch vroeg donker, dus onze biologische klok vindt alles allang helemaal prima. Je drinkt niet dwars door je vermoeidheid heen om op de been te blijven en je maakt ook nog eens een keurig nachtje. Zelfs als je al bloedvroeg je bed uit moet, omdat je ging stappen terwijl je moest werken is het te overzien. Mits je niet een klein braakje legt in het kantoortoilet uiteraard.

Eigenlijk dacht ik altijd dat ik zo gek was op festivals door het buiten dansen, maar ineens bedenk ik me dat deze voorliefde ook wel eens met de klok te maken kan hebben. Lekker rond een uur of twee het eerste optreden meepakken, daarna vroeg snacken en ook hier ligt de climax voor het nachtelijke uur. Een enkeling moet nog een paar dagen uitspacen, maar ik ben de volgende ochtend na een (lange) douche altijd weer redelijk te pruimen.

Op de valreep was ik vorige week nog in een bar te vinden. Toen ik achter me het ene meisje tegen het andere meisje hoorde roepen bij Ain’t No Party Like An Alcoholic Party dat ze het ook niet kende en het vast een heel oud nummer was wist ik het ineens: ik ga richting bejaard en daarom past dat vroeg op de avond pieken me zo goed. En weet je wat? Ik vind het héérlijk. Om dat te vieren heb ik Alcoholic Party heel hard meegezongen. Zo wisten de meisjes naast me tenminste zeker dat ik ook echt héél oud was.